خود عجايب خود را بما مينمود حتى اينكه بعد از وفاتش نيز عجايب از او بظهور ميرسد وزيرى با او بود گفت آيا ميدانى حضرت رضا ( ع ) چه چيز بتو خبر داد مأمون گفت مأمون گفت نميدانم وزير گفت ترا خبر داد باينكه اى بنى عباس با بسيارى شما و طول زمانتان ملك شما مثل اين ماهيان است و چون مدتهاى شما فانى شده و آثار شما منقطع شود و دولت شما برود خدا مردى از ما را بر شما مسلط كند كه آخرين شما را فانى كند مأمون گفت راست گفتى ، پس از آن گفت اى ابا صلت آن كلامى را كه تكلم كردى آب جوشيدن گرفت و فرو نشست بمن تعليم كن گفتم بخدا قسم كه در همين ساعت آن كلام را فراموش كردم و راست ميگفتم مأمون امر كرد مرا حبس كردند و حضرت رضا ( ع ) را دفن كردند مدت يك سال در حبس بودم ، حبس بر من تنگ شد و گران آمد شبى بخواب نرفته بيدار ماندم و در درگاه حقتعالى دعا كردم و محمد و آل محمد ( ص ) را ياد كردم و خدا را بحق آنها قسم دادم كه در كار من گشايشى دهد دعاى من تمام نشده بود كه حضرت ابو جعفر محمد بن على ( ع ) داخل شد و بمن فرمود اى ابا صلت سينه ات تنگ شده است ؟ عرض كردم بخدا قسم بلى فرمود برخيز و بيرون بيا دست مباركش را بكند و زنجيرها كه بر من بود زد زنجيرها از من برداشته شد دستم را گرفت و از زندان بيرون آورد در حالى كه پاسبانان و غلامان مرا ميديدند و قدرت سخن گفتن نداشتند پس از آن بمن فرمود بگذر در ودايع و امانتهاى خدا يعنى دوستى حجتهاى خدا را از دل بيرون مكن كه هرگز بمأمون نرسى و او هرگز بتو نخواهد رسيد ابو صلت گويد كه تا اين زمان مأمون را ملاقات نكرده‌ام . از ابى زكوان مروى است كه گفت از ابراهيم بن عباس شنيدم كه گفت بيعت حضرت رضا ( ع ) در روز پنجم ماه رمضان سال دويست و يكم هجرى واقع شد و در اول سال دويست و دوم مأمون ام حبيب دختر جوان خود را بآن بزرگوار تزويج كرد و در ماه رجب سال دويست و سوم هجرى در طوس وفات يافت و در آن وقت مأمون متوجه عراق شد ، غير از اين راوى از برايم روايت كرده است كه هنگام وفات از عمر آن بزرگوار چهل و نه سال و شش ماه گذشته بود . و قول صحيح آن است كه روز جمعه سال دويست و سوم هجرى نه روز بآخر ماه رمضان وفات يافت .

492