« باب شصتم » « در ذكر وفات آن جناب بزهر ستم كه مأمون ملعون از روى مكر و خدعه باو چشانيد » از على بن حسين كاتب مروى است كه گفت حضرت رضا ( ع ) تب كرد و قصد كرد كه قصد كند مأمون سوار شد و از ميان ظرفى گلين چيزى بيرون آورد و بيكى از غلامان امر كرد كه آن را ريزه ريزه كند آن غلام آن چيز را در ميان سينى با دست خورد كرد مأمون باو گفت دستت را نشوى و با من بيا سواره نزد حضرت رضا ( ع ) رفت و نشست تا اينكه آن حضرت پيش روى او قصد كرد عبيد اللَّه گويد بلكه مأمون در آخر قصد رسيد و بآن غلام گفت از بستانخانه حضرت رضا ( ع ) انار چيده بياورد آن غلام انار چيده و بدستور مأمون در جامى خورد كرد و بامر مأمون دستش را با آب انار شست پس بحضرت رضا ( ع ) عرض كرد چيزى از اين انار تناول فرما حضرت فرمود امير المؤمنين كه بيرون ميرود ميخورم عرض كرد نميشود بخدا قسم مگر آنكه بحضور من تناول كنى و اگر از رطوبت معده‌ام نميترسيدم هر آينه با تو ميخوردم پس آن بزرگوار چند كمچه از آن انار خورد شده تناول كرد مأمون بيرون آمد هنوز نماز عصر را نخوانده بودم كه آن حضرت پنجاه مرتبه برخاست و نشست مأمون بجانب حضرت توجه كرد و گفت دانستم كه اين مرض بسبب آفت و فتورى است كه بسبب فضول اخلاط بدن تو حاصل شده است ، در شب علت مزاج آن حضرت از تأثير زهر شدت كرد تا اينكه صبح وفات كرد و آخرين سخن او اين آيهء شريفه بود * ( قُلْ لَوْ كُنْتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلى مَضاجِعِهِمْ ) * * ( وَكانَ أَمْرُ الله قَدَراً مَقْدُوراً ) * پس چون صبح شد مأمون بسرعت امر بغسل و كفن آن حضرت كرد و با پاى برهنه عقب جنازه آن حضرت اظهار حسرت ميكرد و ميگفت اى برادر بسبب فوت تو در اسلام رخنه پيدا شد و مقدر الهى بر اهتمام من در حق تو غلبه كرد سپس لحد هارون را شكافت و آن حضرت را با او دفن كرد و گفت اميدوارم كه بسبب قرب آن حضرت خدا بهارون نفع بخشد

487