تو اين اموال را باز دارد ما را از بعضى نعمتهاى ما پس چگونه راضى نشويم بامرى كه باعث زيادتى مئونه ما شود يعنى چون تو اين اموال را واگذارى باعث بسيارى مئونه مىشود پس در اين صورت ما چگونه راضى نميشويم بوزارت تو و باعث شود بر واجب كردن حجت بر كسى كه گمان ميكند كه دعوت تو بسوى ما از براى دنياست نه از براى آخرت و ما آنچه تو خواهى اجابت كنيم و اين منصب و اين مئونه را از براى تو قرار داديم در حالتى كه مؤكد است بعهد و ميثاق خدا كه تغيير و تبديل در آن نباشد و در اين وقت ما امر را بتو مفوض داشتيم پس چون اراده كنى امرى را بر آن مستولى هستى و تو را حاجب و مانعى نيست و آنچه از اعمال كه ناخوش دارى كسى را نرسد كه تو را بدخول در آن امر خوانده خواه حسن باشد يا قبيح ما از تو باز ميداريم آنچه را از خود باز ميداريم در جميع حالات و چون اراده كنى كناره جوئى را پس مكرم باشى و بدن تو در راحت باشد و سزاوار است كه بدن تو در راحت و كرامت باشد پس در اين صورت نيز ما عطا كنيم ترا آنچه بخواهى از چيزهائى كه ما بتو بذل كرديم در اين فرمان و آن را در اين زمان ترك كردى و آنچه از براى تو قرار داديم نصف آن را از براى حسن بن سهل قرار داديم و نيز نصف آن مواجبى را كه سابق بر اين از براى او مقرر داشته بوديم از براى او قرار داديم و او مستحق اين مواجب است بسبب تو يعنى چون برادر تست و بسبب اين كه جان خود را بذل ميكند در جهاد و قتال با سركشان و بجهت فتح كردن او عراق را دو مرتبه و بجهت تفريق و پراكنده كردن او شياطين و مفسدان را بدست خود تا اينكه باين سبب دين را نگاهداشت و آتش جنگها را خاموش كرد و بجان خود و اهل بيت خود كسانى از دوستان حق كه اقدام نمودند ما را حفظ كرد و ما بر اين قرار داد گواه ميگيريم خدا و ملائكه او را و برگزيدگان از خلق او را و هر كس را كه بما بيعت كرده است و در اين روز و بعد از اين روز دست بيعت خود را بدست ما رسانيده است بر آنچه در اين فرمان است و ما خدا را ضامن خود قرار داديم و واجب گردانيديم بر خود وفا كردن بآنچه شرط كرديم بدون استثناء چيزى كه ناقص آن باشد در پنهانى يا آشكار و بر مؤمنان لازم است وفا كردن بشروط خود و عهد و شرط لازم الوفاء است و در آخرت از آن سؤال شود و سزاوارترين مردم بوفا كسى است كه طلب كند از مردم وفاء بعهد را و مقتداى مردم باشد و حقتعالى ميفرمايد * ( أَوْفُوا بِعَهْدِ الله إِذا عاهَدْتُمْ وَلا تَنْقُضُوا الأَيْمانَ بَعْدَ تَوْكِيدِها وَقَدْ جَعَلْتُمُ الله عَلَيْكُمْ كَفِيلًا إِنَّ الله يَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ ) * .
حسن بن سهل در اين كتاب فرمان توقيع مامون را باين طور نوشت * ( بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ) * بتحقيق كه واجب كرد امير المؤمنين بر خود جميع آنچه را كه در اين نوشته ثبت است و شاهد گرفته است خدا را و او را ضامن و كفيل قرار داده است و اين توقيع را بخط خود در ماه صفر سال دويست و دوم نوشته است بجهت معين ساختن عطاء خود و مؤكد ساختن شرط خود توقيع حضرت رضا در اين نوشته اين بود .

398