آنها و جزا داد احسان نيكوكاران را و محفوظ داشت عطاء عطاكنندگان را و نزديك گردانيد بعضى را و دور گردانيد بعضى ديگر را بدين آنها پس از آن مخصوص گردانيد بتفضيل و تقديم و تشريف كسى را كه اقدام كرد در تحمل زحمتهاى وى و او ذو الرياستين فضل بن سهل بود چه او را ديد كه يارىكنندهء خود و قائم بحق خود و اديب آموزنده رعيت خود و خواننده مردم را بسوى خود و پاداش خوب دهنده كسانى را كه اجابت كنند اطاعت خود را و دشمنىكننده با كسانى كه تخلف كنند از اطاعت خود و متفرد بنصرت خود و دواكنندهء ناخوشى دلها و نيتها و باز ندارد او را از اين صفات كمى مال و نه مفقود شدن مردان كه يارى او كنند و طمع او را باين گونه اعمال مايل نكرده است و متصرف نكند او را از قصد و نصرت او و خوف و ترسيدن از كسى بلكه در هنگامى كه وارد شود بر او چيزى كه ميترساند ترسندگان را و بلرزه در مياورد و باضطراب مياندازد اضطرابكنندگان را بلرزه در آيندگان را در هنگام كثرت مخالفان و معاندان از نزاعكنندگان و فريب دهندگان قصد او ثابتتر شود و دل او قوىتر شود و مكر او زيادتر شود تدبير او نيكوتر و قويتر شود در ثابت گردانيدن حق مأمون و خواندن مردم را بسوى او تا اينكه شكست دندانهاى گمراهان و رخنه كرد در اطراف ايشان و بريد چنگال ايشان را و شكست شوكت ايشان را و افكند ايشان را در مقامهاى اعراضكنندگان از دين و شكنندگان عهدها و سستىكنندگان در امر او و استخفافكنندگان بحق او و معتقدان در اينكه بايد حزر شود از سطرت او با اينكه آثار ذو الرياستين در همه اقسام امتهاى مشركان است يعنى نهايت اقتدار و استيلاء دارد بر كافران با كثرت تشخص و زيبائى شوكتى كه مرا و راست در حدود دار مسلمانان يعنى در امكنهء كه خارج است از بلاد مسلمانان كه اخبار آن بر شما رسيده و فتح نامه ها بر منبرها بر شما خوانده شده است و آن اخبار را اهل اطراف و آفاق بسوى شما و غير شما اطلاع داده‌اند پس گوارا بودن بلا و صدمه امير المؤمنين از براى ذو الرياستين و قيام او بحق امير المؤمنين و كنار گذاشتن او جان خود و جان برادر خود ابى محمد بن سهل را كه مردى با ميمنت و شناسا و محمود الآداب است شكر ذو الرياستين را بمقامى رسانيد كه از مرتبه گذشتگان و سابقان بر خود تجاوز كرد و رستگار كرد بسبب اين مقام رستگاران را و بنهايت رسيد جزاى نيكو دادن امير المؤمنين او را با اينكه از براى او اموال و اشياء نفيسه قطعه و جواهر قرار داد اگر چه اينها بمئونهء روزى از روزگار او وفا نميكرد و با مقامى از مقامات او برابرى نمينمود پس از اين جهت بيرغبتى در اينها و بلندى همت و وافر كردن مال مسلمانان و دور كردن از دنيا و كوچك شمردن دنيا و اختيار كردن دنيا را بر آخرت و زيادتى ميل بآخرت جميع اينها را واگذاشت و از امير المؤمنين سؤال كرد چه او

395