است و آن عبارتست از اينكه دزديده بچيزى نگاه كنند كه حلال نباشد نظر كردن بآن و ميداند آن چيزى را كه پوشانيده است سينه ها يعنى علم او محيط است بضمائر و سرائر مخلوقات و درود فرستد خدا بر محمد ( ص ) در ميان پيشينيان و پسينيان و بر آل او كه از پاكيزه گان هستند ميگويم و منم على بن موسى بن جعفر كه امير المؤمنين عضده الله بالسداد و وفقه للرشاد حق ما را آن مقدار شناخت كه نزد غيران مجهول بود پس ارحامى كه قطع شده بود صله كرد و نفسهائى كه بجزع و فزع در آمده بود ايمن گردانيد بلكه زنده گردانيد آنها را و حال آنكه تلف شده بودند و بىنياز گردانيد آنها را كه از روى ظلم محتاج شده بودند و پروردگار عالميان باين امر خشنود است و غير از خدا پاداش نميخواهد و حقتعالى بزودى پاداش شكركننده گان را عطا فرمايد و اجر نيكوكاران را ضايع نگذارد و همانا او عهد خود را از براى من قرار داده است و امارت بزرگ بمن واگذار كرده است اگر من بعد از او باقى باشم و هر كس بگشايد گرهى را كه حقتعالى به بستن آن امر فرموده است و جدا كند دست آويزى را كه خدا دوست دارد اتصال و محكم بودن آن را پس مباح كرده است حرامشوندهء خدا را و حلال كرده است حرام شده خدا را زيرا كه سبب اين گره گشادن و منفصل كردن دست آويز عيب جويندهء بر امام و هتككنندهء حرمت اسلام خواهد بود و بابن و تيره جارى شد عمل پيشينيان يعنى عهد امير المؤمنين على بن ابى طالب ( ع ) را كه نقض كردند و آن جناب صبر كرد بر اين لغزشها و بعد از آن اعتراض فرمود بر كسانى كه اين گونه اعمال شنيعه مرتكب شدند و اين غرامتها وارد آوردند بجهت ترس بر پراكندگى امر دين و گسيختن ريسمان مسلمين و بجهت نزديكى امر زمان جاهليت و منتظر بودن منافقين از براى اينكه فرصتى يابند و بر امر بزرگى پيش دستى كنند و من نميدانم نسبت بمن چگونه رفتار شود و نسبت بشما بچه نوع عمل شود نيست هيچ حكمى مگر از براى خداوند و پيروى ميكند خدا خبر درست و راست را يعنى حقتعالى تابع حق است و از آن در نمىگذرد و او بهترين حكمكننده گان و جداكنندگان حق از باطل است . حسين بن جهم از پدرش روايت كرده است كه او گفت چون مأمون بيعت نمود از براى على بن موسى الرضا ( ع ) و او را وليعهد خود گردانيد بر فراز منبر رفت و گفت ايها الناس آمد شما را بيعت على بن موسى بن جعفر بن محمد بن على بن الحسين ( ع ) بخدا سوگند كه اگر اين اسما بر كر و گنگ خوانده شود باذن خداوند شفا مىيابد . از محمد بن يحيى الصولى از احمد بن عبيد الله بن طاهر مروى است كه گفت فضل بن سهل اشاره كرد بمأمون كه بخدا و رسول خدا تقرب جويد بصله كردن رحم خود به بيعت كردن عهد از براى على بن موسى الرضا ( ع ) تا اينكه باين سبب محو شود امر هارون الرشيد نسبت باولاد فاطمه يا آنچه نسبت بايشان خلاف از او صادر ميشد پس مأمون رجاء بن ابى ضحاك

386