او و بندگان را بجانب خود روى دهد و در اين عمل بزرگترين كفر و سختترين نفاق حاصل شود .
پس اگر بگويد چرا بر مردم واجب است كه از براى خداوند اقرار كنند باينكه مثل او چيزى نيست بايد دو جواب گفته شود كه از چند جهت است يكى از آنها اينست كه مردم قصد نكنند جانب مثل خدا را در عبادت و اطاعت و غير او را پرستش نكنند و بر مردم اشتباه نشود امر پروردگار و صانع رزاق ايشان .
و يكى از آنها اينست كه اگر مردم ندانند كه مثل خدا چيزى نيست نميدانند پروردگار ايشان كيست و احتمال ميدهند كه شايد پروردگار ايشان اين بتها باشد كه پدرهاى ايشان از براى ايشان درست كرده‌اند و يا اينكه آفتاب يا ماه يا آتش باشد چه جايز است كه از براى ايشان اشتباهى حاصل شود در خداوند و اين سبب فساد و ترك اطاعت خداوند جل شانه و ارتكاب معصيتهاى او شود بمقدارى كه از اين خدايان باطله اخبار بآنها منتهى شود و امر و نهى آنها بايشان واصل شود .
و بعضى از آنها اينست كه اگر بر مردم واجب نباشد كه بدانند مثل خدا چيزى نيست جايز باشد نزد ايشان كه بر خدا جارى شود آنچه بر مخلوق جارى مىشود از عجز و جهل و تغيير و زوال و فنا و دروغ و ستم و كسى كه اين گونه اشياء بر او جايز است از فنا او ايمن نيست و بعدل او اعتمادى نيست و قول او و امر او و نهى او وعد او و وعيد او و ثواب او و عقاب او محقق و درست نيست و بر اينها مترتب شود فساد خلق و ابطال ربوبيت .
پس اگر بگويد چرا خدا بندگان را امر و نهى فرمود بايد در جواب گفته شود كه بقا و صلاح ايشان ممكن نشود مگر بامر و نهى و منع از فساد و غصب كردن از يك ديگر .
پس اگر بگويد چرا ايشان را متعبد كرد يعنى از براى ايشان موقت و معين نمود كه در هر زمانى متحمل عملى شوند بايد در جواب گفته شود از براى اينكه ذكر او را فراموش نكنند يعنى او جل شانه از ياد ايشان نرود و آداب او را ترك نكنند و از امر و نهى او باز نايستند زيرا كه در آنست صلاح و فساد قوام ايشان پس اگر بدون تعبد و تعين واگذاشته شوند مدت اشتغال بعمل آنها طول ميكشد و قلوب ايشان سخت مىشود يعنى خدا را فراموش ميكنند و در آن هر گونه مفاسد پيدا مىشود .
پس اگر بگويد چرا مردم بنماز مأمور شدند بايد در جواب گفته شود كه در نماز است اقرار بربوبيت خداوند و نماز صلاحى است كه شامل قاطبهء ناس مىشود زيرا كه در نماز است مانند و نظير سلب نمودن از خدا و ايستادن در درگاه او بذلت و مسكنت و خضوع و اعتراف باو و طلب بخشيدن گناهان گذشته و نهادن پيشانى را بر زمين در هر روزى و هر شبى و نماز موجب شود كه بنده يادكننده خدا باشد و او را فراموش نكند و خاشع و ترسان و ذليل

337