12 - از حسين بن خالد مروى است كه گفت بحضرت رضا ( ع ) عرض كردم يا ابن رسول الله مردم روايت ميكنند كه رسول خدا فرمود كه خداى عز و جل آدم را بصورت خود خلق كرد فرمود :
خدا بكشد اين طايفه را كه اين نوع روايت ميكنند اينها اول حديث را انداخته‌اند و حديث اين است كه رسول خدا بدو مرد گذشت كه بهمديگر دشنام ميدادند يكى از آن دو را شنيد كه بديگرى ميگويد خداوند قبيح كند روى ترا و روى كسى را كه شباهت بتو دارد حضرت فرمود اى بندهء خدا اين را ببرادرت نگو حق تعالى او را بصورت او خلق فرموده است . 13 - و از محمد بن عبيده مروى است كه گفت از حضرت رضا ( ع ) سؤال كردم از قول خدا كه با ابليس ميفرمايد ؟
* ( ما مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ بِيَدَيَّ ) * چه چيز ترا بازداشت از اينكه سجده كنى بچيزى كه من بدو دست خود خلق نمودم حضرت فرمود يعنى بقدرت و قوت خلق كردم « مصنف گويد » كه از بعضى از مشايخ شيعه شنيدم كه در اين آيه شريفه ذكر ميكرد كه ائمه وقف ميكردند بر قول خدا * ( ما مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ ) * و ابتدا ميكردند بقول خداى تعالى * ( بِيَدَيَّ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعالِينَ ) * و اين مثل قول قائلست كه بگويد با شمشير من با من مقابله ميكنى و با نيزهء من با من جنگ ميكنى گويا كه حقتعالى مىفرمايد بنعمت من و احسان من بسوى تو قوت يافتهء بر استكبار و نافرمانى من 14 - از حضرت رضا ( ع ) مروى است در آيهء شريفه * ( يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ ساقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ ) * كه حجابيست از نور ظاهر مىشود مؤمنين سجده ميكنند و صلبهاى منافقين مستحكم مىشود و استطاعت و قدرت بر سجده ندارند « مترجم گويد » كه مصنف حديثى 15 - ديگر از حضرت رضا ( ع ) روايت كرده كه آن جناب باسناد متصله از جد بزرگوارش على بن ابى طالب ( ع ) روايت كرده است و آن خطبهء است كه آن جناب در مسجد كوفه انشاء فرموده چون وضع اين ترجمه بجهت تقريب اذهان عوام است باحاديث مذكوره در اين كتاب پس ترجمهء اين خطبه بىمقام است زيرا كه بر فرض ترجمه نمودن از جهت اشتمال آن بر مطالب علميه نفع و ثمرهء عايد عوام نخواهد شد پس اولى آنست كه از او غمض عين شود : 16 - از ابراهيم بن ابى محمود مروى است كه گفت از حضرت رضا ( ع ) سؤال كردم از قول حقتعالى كه ميفرمايد :
* ( وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُماتٍ لا يُبْصِرُونَ ) * فرمود كه حقتعالى متصف بترك و واگذاشتن نميشود چنان كه مخلوق او باين صفت متصفند و ليكن زمانى كه ميداند كه اين كفار از كفر و ضلالت خود بازگشت نميكنند پس منع خواهد نمود يارى كردن و لطف را از ايشان و ايشان را باختيار خود واميگذارد .

78