متصف نبودى پروردگارا من بيزارم از طائفه كه ترا تشبيه گرفتند مثل تو چيزى نخواهد بود و ترا درك نكردند و حال اينكه اگر بخواهند بشناسند نعمتهاى ظاهر تو دليل ايشان است پروردگارا اگر قصد معرفت ترا داشته باشند مخلوقات راه وسيعى است از براى شناسائى تو بلكه ترا با مخلوق تو مساوى نمودند و از اين جهت ترا نشناختند و بعضى از آيات و علامات ترا خدا دانستند و ترا بآن متصف ساختند پروردگارا بلند است شأن تو از آنچه مشبه ترا وصف نمودند 6 - از احمد بن محمد بن ابى نصر مرويست كه گفت قومى از وراء النهر خدمت حضرت ابى الحسن الرضا ( ع ) آمدند و عرض كردند كه ما آمده‌ايم سه مسأله از تو سؤال كنيم اگر در اين سه مسأله جواب ما را دادى ميدانيم كه تو عالم و دانا هستى فرمودند سؤال كنيد عرض كردند خبر بده ما را از خداوند كه در چه مكان و بچه كيفيت است و بر چه چيز اعتماد نموده فرمود حق تعالى ايجادكننده كيفيت است از براى كسى كه گويد خدا چگونه است پس بدون كيفيت است و ايجادكننده مكان است از براى كسى كه ميگويد خدا كجا است پس بدون مكان است و اعتماد او بر قدرت است .
گفتند كه ما شهادت ميدهيم كه تو عالم و دانائى « مصنف گويد » كه مراد از فرموده او كه اعتماد او بر قدرت اوست اين است كه اعتماد او بر ذات او است زيرا كه قدرت آن صفات ذات خداوند است . 7 - از محمد بن عرفه مروى است كه گفت بحضرت رضا ( ع ) عرض كردم كه حقتعالى اشياء را بقدرت خلق فرمود يا بغير قدرت فرمود سزاوار اينست كه خلق اشياء بقدرت باشد زيرا كه هر گاه بگوئى اشياء بقدرت خلق شده است گويا قدرت را چيزى غير از خدا قرار دادهء و قدرت را آلت از براى خدا قرار داده كه بآن آلت اشياء را خلق كرده است و اين شرك بخداوند است و هر گاه بگوئى كه اشياء بغير قدرت خلق شده است پس متصف ساختهء خداوند را باينكه خلق كرده است اشياء را بغير از خود كه قدرت است و لكن خداوند نه ضعيف است و نه عاجز است و نه محتاج است بغير خود بلكه قادر است بذات خود نه بقدرت . 8 - و از حسين بن بشار مروى است كه گفت از حضرت ابى الحسن على بن موسى الرضا ( ع ) سؤال كردم كه آيا خداوند عالم است باينكه چيزى كه نيست اگر بود بچه كيفيت ميبود گفت خداوند عالم بود و هست بتمام اشياء قبل از وجود اشياء چنان كه فرموده است * ( إِنَّا كُنَّا نَسْتَنْسِخُ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ) * ما پيش از اين استنساخ ميكرديم و ثبت مينموديم آنچه را كه شما عمل ميكنيد بعد از اين و باهل جهنم ميفرمايد * ( وَلَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْه وَإِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ ) * اينها كه ادعا ميكنند كه اگر ما برگرديم بدنيا عمل خوب ميكنيم اگر رد شوند بدنيا هر آينه عود ميكنند بآنچه كه خدا نهى فرموده و اعمال قبيحه را كه مرتكب ميشدند باز هم مرتكب خواهند شد و بدرستى كه اينها در دعوى خود كاذبند پس خداوند عالم علم داشت باينكه اگر اينها بازگشت كنند عود ميكنند بعمل خود و چون ملائكه بخدا

76