راوى گويد كه بآن حضرت نوشتم كه مردم در ربيثا كه قسمى از ماهى است اختلاف كرده‌اند فرمود باكى نيست خوردن آن . از احمد بن حسن ميثمى مروى است كه روزى اصحاب حضرت رضا ( ع ) گرداگردش جمع بودند و منازعه ميكردند در دو حديث مختلف كه از رسول خدا ( ص ) روايت شده باشد در يك چيز پس احمد از آن حضرت سؤال كرد آن جناب فرمود كه خداى عز و جل حلال گردانيده است حلال را و حرام گردانيده است حرام را و واجب گردانيده است واجب را پس آنچه وارد شود در حلال كردن حرام خدا يا حرام كردن حلال خدا يا دفع كردن و برداشتن واجبى كه در كتاب خدا است كه شخصى آنها را ثبت كرده باشد و آن شخص قائم بامر خدا و بيانكننده آن باشد و ناسخ از براى آن حلال و حرام و واجب كه اين مرد تغيير داده است از جانب حق نيامده باشد پس اينها چيزهائى باشند كه فرا گرفتن آنها در دين خدا جايز نباشد زيرا كه رسول خدا ( ص ) حلال خدا را حرام نميكند و حرام خدا را حلال نميكند و واجبات و احكام خدا را تغيير نميدهد و رسول خدا در تمام اينها تابع خدا است و احكام و فرائض را از جانب خدا تسليم خلق كند و هر چه گويد از جانب خدا فرمايد و اينست قول حقتعالى * ( إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا ما يُوحى إِلَيَّ ) * پس پيغمبر خدا ( ص ) تابع خدا است و از جانب خدا ادا كند آنچه بآن مأمور شود از تبايع رسالت عرض كردم چه بسا هست كه حديثى از شما وارد مىشود كه از رسول خدا ( ص ) روايت كرده‌ايد در چيزهائى كه در كتاب خدا نيست و ليكن در سنت هست . پس از آن خلاف آن از شما وارد مىشود فرمود بسا هست كه امر باشيائى كرده است پس امر آن واجب و لازم است و اطاعت آن متحتم است نظير واجبات خدا و آن جناب در اين امر امر خدا را متابعت و موافقت نموده است پس آنچه نهى تحريمى از رسول خدا ( ص ) در چيزى وارد شود و بعد از آن خلاف آن نهى وارد شود عمل بآن جايز نيست و همچنين در امر آن جناب زيرا كه ما مرخص نكنيم چيزى را كه رسول خدا مرخص نفرموده و امر نكنيم بخلاف آنچه آن جناب امر كرده است مگر ضرورتى عارض شود مثل خوف اما اينكه حلال كنيم آنچه رسول خدا حرام كرده است يا حرام كنيم آنچه رسول خدا حلال كرده است هرگز چنين امرى صورت نپذيرد زيرا كه ما تابع رسول خدا باشيم و امر او را مسلم داريم چنانچه رسول خدا تابع پروردگار بودى و امر او را تسليم نمودى و حقتعالى فرموده * ( وَما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوه وَما نَهاكُمْ عَنْه فَانْتَهُوا ) * آنچه رسول خدا آورد اخذ كنيد و آنچه آن جناب از آن نهى كند قبول نهى كنيد و چيزهائى كه رسول خدا از آن نهى فرمايد بنهى كراهتى نه نهى تحريمى يعنى مقصود آن جناب از نهى اظهار كراهت باشد و چيزهائى كه بآنها امر فرمايد نه بطريق فرض و وجوب بلكه بطريق استحباب و رحجان در دين پس از آن مرخص فرمايد در اين امر و نهى كسيرا كه مانع داشته باشد و كسى را كه مانع نداشته باشد پس آنچه از رسول خدا نهى يا امر استحبابى باشد

259