او ساخته بودند و آن را بنقره گرفته بودند مثل چيزهائى كه از براى اطفال ميسازند و بقدر ده درهم نقره داشته حضرت موسى بن جعفر امر فرمود او را شكست از آن جناب سؤال كردم كه مردى را كنيزى است و او را ميبوسد آيا آن كنيزك از براى پسر او حلال است فرمود آيا او را بشهوت بوسيده عرض كردم بلى فرمود حلال نيست چه او را بشهوت بوسيده است و چون چنين كرده است چيزى را فرو گذاشت نكرده است .
پس آن جناب بدون اينكه من از او سؤال كنم فرمود اگر آن كنيزك را برهنه كند و بشهوت باو نظر كند بر پسر و پدرش حرام خواهد شد عرض كردم چون ببدن او نظر كند حرام مىشود فرمود اگر بفرجش نظر كند حرام مىشود .
و سؤال كردم از كنيزك كوچكى كه هر گاه سن او كم باشد و بحد حمل نرسيده باشد و در آن حال آيا مرد استبرا نكند آن را فرمود هر گاه بحد حمل نرسيده باشد يكماه استبراء كن او را يعنى با او مجامعت نكن و استمتاع حاصل نكن « مترجم گويد » كه اين استبراء محمول بر استحباب است عرض كردم اگر هفت ساله باشد يا نحو آن كه حمل در حق او متصور نشود حكم چيست فرمود اين كنيزك در اين حالت صغيره است ضرر ندارد كه استبراء نكنى و استمتاع از او حاصل كن عرض كردم ميان هفت سال و نه سال حكم چيست فرمود بلى تا نه سال برسد ضرر ندارد استبراء نكنى .
و سؤال كردم از آن جناب از زنى كه مبتلا شده باشد بشراب نبيذ و مست شده باشد پس در حالت مستى خود را بمردى تزويج كرده باشد و چون بهوش آمده باشد انكار كرده باشد اين تزويج را پسر از آن گمان كرده باشد كه اين تزويج صحيح بوده و او را لازم شده باشد پس بآن مرد دست داده باشد بسبب اين تزويج آيا آن مرد از براى اين زن حلال است يا اينكه اين تزويج فاسد است بجهت اينكه در حالت مستى وقوع يافته و آن مرد را بر اين زن راهى نيست فرمود هر گاه بعد از اقامهء مستى بآن مرد دست داده باشد اين رضاى زن است عرض كردم كه اين تزويج بر آن زن جايز است فرمود بلى .
و از آن جناب سؤال كردم از كنيز مملوكهء كه ميان دو نفر باشد يعنى آن دو نفر مالك او باشند و او را آزاد كنند و برادرى داشته باشد در سفر باشد و اين كنيز باكره باشد آيا جايز است از براى يكى از آن دو نفر كه او را تزويج كنند بدون اذن برادر او يا اينكه جايز نيست مگر بامر برادر او فرمود بلى جايز است او را بدون اذن برادرش تزويج كنند عرض كردم پس اگر بخواهند او را تزويج كنند فرمود بلى و فرمود كه ظن خود را بخدا نيكو كن زيرا كه حقتعالى ميفرمايد من با گمان بنده باشم اگر گمان او خير باشد عاقبت او بخير انجامد و اگر شر باشد بشر منتهى شود و در حق ائمه ( ع ) فرمود كه راستگو و فهماننده و حديث گوينده باشد .

258