او نازل شد و محل بناء كعبه را معين نمود كه بايد در فلان موضع و فلان موضع باشد پس از آن ابراهيم بر آن مواضع معينه اساس خانه را بنا نمود . حضرت حسن بن على ( ع ) بتوسط آباء خود از موسى ابن جعفر ( ع ) روايت نموده كه آن جناب فرمود از حضرت صادق ( ع ) سؤال كردند از زاهد در دنيا فرمود زاهد كسى است كه ترك كند حلال دنيا را بجهت ترس از حساب آن و ترك كند حرام دنيا را بجهت ترس از عقاب آن . از احمد بن محمد بن ابى نصر بزنطى مروى است كه گفت حضرت رضا ( ع ) فرمود در اين آيهء شريفه * ( ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْيُوفُوا نُذُورَهُمْ ) * چيدن ناخن و دور كردن لباس چركين و جامهء احرام چركين است . « مترجم گويد » پس معنى آيه اينست كه بايد بگذارند مناسك حج را از ناخن چيدن و احرام بيرون آمدن بدور كردن لباس احرام و بايد وفا كنند بنذرهاى خود يعنى آنكه نذر كرده باشند از حج و غير آن از طاعات كه در اين ايام در مكه بجا مىآورند .
حضرت رضا ( ع ) بتوسط آباء امجاد خود از امير المؤمنين ( ع ) روايت كرده كه آن جناب فرمود رسول خدا ( ص ) فرمود دو درد و مرض از امتهاى قبل از شما در شما جنبش آيد يكى دشمنى كردن و ديگرى حسد بردن . حضرت رضا ( ع ) از پدر بزرگوارش از امام جعفر صادق ( ع ) روايت كرده كه آن جناب فرمود خداوند وحى كرد بداود ( ع ) كه بندهء از بندگان من حسنهء از او صادر شود و باين جهت او را داخل بهشت كنم .
عرض كرد پروردگارا آن حسنه چيست فرمود بگشايد حزن مؤمنى را و او را خوشنود كند اگر چه بيك دانه خرما باشد داود عرض كرد حق است از براى كسى كه ترا شناخت كه اميد خود را از تو قطع نكند . از حسن بن بنت الياس مروى است كه گفت از حضرت رضا ( ع ) ما شنيدم كه فرمود خداوند لعنت كند كسى را كه حدثى را بوجود آورد يا اينكه حدث بوجود آورندهء را منزل دهد عرض كردم حدث كدام است فرمود كشتن كسى است . حضرت على بن محمد الرضا بتوسط آباء امجاد خود از حسين بن على ( ع ) روايت كرده كه آن جناب فرمود رسول خدا ( ص ) فرمود كه ابو بكر نسبت بمن بمنزلهء گوش است و عمر نسبت بمن بمنزلهء چشم است و عثمان نسبت بمن بمنزلهء قلب است .
پس روزانهء ديگر بر جد بزرگوارم وارد شدم در حالتى كه امير المؤمنين و ابو بكر و عمر و عثمان نزد آن جناب حاضر بودند .
عرض كردم اى جد بزرگوار من نسبت باين اصحاب تو كه حاضرند از تو فرمايشى استماع نمودم مقصود از آن چه بود فرمود بلى و اشاره كرد به ابو بكر و عمر و عثمان و فرمود ايشانند گوش و چشم و قلب و اينها سؤال كرده شوند كه از دوستى اين وصى من و اشاره

235