ثناى خداوند را انشاء نمود و فرمود اى مردم حقتعالى واجب كرده است بشما كه نسبت بمن عملى بجا آريد آيا اين واجب را ادا خواهيد كرد احدى جواب نداد حضرت فرمود اى مردم اين طلا و نقره نيست و خوردنى و آشاميدنى نيست كه بر شما گران باشد دادن آن گفتند بياور آن واجب را حضرت اين آيهء شريفه را تلاوت فرمود مردم گفتند بلى مودت كنيم ذوى القربى را پس بيشتر ايشان وفا باين عهد واجب نكردند و حقتعالى هيچ پيغمبرى را مبعوث نفرمود مگر آنكه او را وحى نمود كه مزد رسالت از قوم خود مسألت نكند زيرا كه اجر و مزد پيغمبران با خداوند است و حقتعالى بآن وفا مينمايد و محمد مصطفى ( ص ) مودت اقرباى او را خداوند بر امت او واجب كرد و آن جناب را امر فرمود كه مزد تبليغ رسالت خود را در ميان امت دوستى آنها قرار دهد نسبت بعترت او تا اينكه بدانند و بشناسند فضل عترت طاهره را بر آنها واجب شد و مودت باندازدهء معرفت و شناسائى فضل است چون حقتعالى مودت را واجب كرد امر صعب و گران شد بجهت گرانى و سنگينى وجوب اطاعت پس قومى متمسك مودت شدند و وفا بميثاق خود نمودند و ليكن اهل شقاق و نفاق معاندت نمودند و ملحد شدند و انكار نمودند مودت را و راه عناد و مخالفت پيشه كردند و ميثاق را از تحديدى كه خداوند قرار داده بود تغيير دادند و گفتند كه مجموع اعراب قرابت دارند هر يك نسبت بديگرى و هر كسى كه ادعاى قرابت كند خويش شخص باشد بهر حال ما ميدانيم كه مودت از براى خويشان نبى ثابت شده است پس هر كس خويشى و به پيغمبر نزديكتر باشد بمودت سزاوارتر است و بايد مودت باندازهء خويشى باشد و اين قوم در حق پيغمبر رعايت انصاف ننمودند و ميثاق را شكستند و رافت جناب نبوى را منظور نداشتند و آن مقدار منت گذاشت حقتعالى بر امت پيغمبر كه زبانها از شكرگزارى آن الكن و عاجز است از رعايت امر ايشان و ترحم بر ايشان و اينها همه باين سبب بود كه اهل بيت و ذريهء او را نيازارند و عترت او را در ميان خودشان بمنزلهء چشم نسبت بسر قرار دهند و آنها را محافظت كنند بجهت قرابت آنها برسول خدا و بجهت دوستى با رسول خدا چگونه چنين نيست و حال اينكه قرآن بآن ناطق و اخبار در اين باب ثابت و محقق است كه ايشانند اهل مودت و ايشانند كسانى كه حقتعالى مودت آنها را بر خلق واجب كرده است و وعدهء مزد داده بهر كسى كه مودت كند و احدى بآن وفا نكرد و هيچ كسى اين محبت را با اعتقاد و خلوص نداشته باشد مگر آنكه مستوجب بهشت باشد چه حقتعالى ميفرمايد در اين آيهء شريفه مودت * ( وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحاتِ فِي رَوْضاتِ الْجَنَّاتِ لَهُمْ ما يَشاؤُنَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ ذلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ الله عِبادَه الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحاتِ ) * و آنان كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند در مرغزارهاى بهشتها يعنى در مواضعى كه از حيثيت كثرت نفع مانند مرغزار بهشتى بوده چه آن منفعت زياد دارد

175