چنانچه اين خصوصيت از براى اقرباى پيغمبران سلف نبوده است چه حقتعالى در كتاب خود در ذكر قصه نوح ميفرمايد كه نوح بقوم خود گفت * ( يا قَوْمِ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْه مالًا إِنْ أَجرِيَ إِلَّا عَلَى الله وَما أَنَا بِطارِدِ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّهُمْ مُلاقُوا رَبِّهِمْ وَلكِنِّي أَراكُمْ قَوْماً تَجْهَلُونَ ) * اى قوم من نميخواهم از شما بر تبليغ رسالت مالى كه مزد كارى من باشد تا بر شما گران آيد اگر ادا نمائيد يا بر من شاق باشد اگر ابا نمائيد نيست مزد من مگر بر خداى كه آن ثواب آخرتست و نيستم من رانندهء اينها كه ايمان آورده‌اند بخدا و پيغمبر او چه ايشان ملاقاتكننده و رسنده‌اند بجزاى پررودگار خود پس چگونه ايشان را پرانم و ليكن مىبينم شما را گروهى كه نميدانيد قدر آنها را .
و در قصه هود حضرت ايزدى بهود فرمود بگو * ( لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْه أَجْراً إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى الَّذِي فَطَرَنِي أَ فَلا تَعْقِلُونَ ) * اى قوم من نمى خواهم از شما بر تبليغ رسالت مزدى نيست مزد من مگر بر آن كس كه بمحض قدرت مرا بيافريد آيا نميفهميد و عقل خود را بكار نميبريد تا اينكه محق را از مبطل تميز كنيد و در حق حضرت مصطفوى فرمود اى محمد بگو * ( لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْه أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى ) * و حقتعالى مودت ذوى القربى را واجب نفرموده مگر اينكه ميدانست از دين هرگز مرتد نشوند و بضلالت و گمراهى نيفتند و علت ديگر از براى نزول اين آيهء شريفه و امر بمحبت و مودت ذوى القربى آنست كه چون مردى دوست دارد مردى ديگر را بسا هست كه بعضى از اهل بيت آن مرد دوست ندارند و دشمن دارند آن مرد دوست داشته شده را پس سالم نميماند قلب آن مرد دوست ميدارد ذوى القربى را چون على نظير اين شان از براى اين مقام اينست كه پيغمبر دوست دارنده از براى دوست داشته شده و فاطمه و حسن و حسين ( ع ) را و سائر ائمه هدى و بعضى از اهل اسلام اينها را دشمن ميدارند و بسا بود كه دوست پيغمبر ( ص ) بجهت دشمنى اسلاميان ثابت و سالم نميماند پس از جهت شرافت ذوى القربى خداوند خواست كه در قلب رسول خدا نسبت بمسلمانان چيزى نباشد يعنى با آنها دوستى داشته باشد كه باعث دشمنى ذوى القربى نشود پس حقتعالى مودت ذوى القربى را بر مسلمانان واجب و لازم فرمود پس هر كسى كه داراى اين محبت و مودت بوده باشد و رسول خدا ( ص ) را دوست داشته و اهل بيت او را دوست داشته باشد رسول را نميرسد كه او را دشمن دارد و كسى كه محبت و مودت اهل بيت را دارا نباشد و اهل بيت آن بزرگوار را دشمن دارد پس بر رسول خدا ( ص ) است كه او را دشمن دارد چه او واجبى از واجبات خداوند را ترك نموده پس كدام فضيلت و شرافت است كه بر اين شرافت و فضيلت مقدم باشد يا در منزلت با اين شرافت و فضيلت نزديك باشد و چون كه حقتعالى نازل فرمود اين آيهء شريفه * ( قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْه أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى ) * را رسول خدا ( ص ) از ميان اصحاب برخاست و حمد و

174