ابو الصلت بىكم و زياد باسناد مذكوره از على ( ع ) روايت كرده است و بطريق ديگر از ابى الصلت مروى است كه گفت من از حضرت رضا ( ع ) از ايمان سؤال كردم فرمود ايمان بستن بقلب و تلفظ كردن بزبان و عمل باركان است و ايمان غير از اين نيست و بطريق ديگر از ابى الصلت مثل حديث سابق لفظا و سندا مروى است و از داود بن سليمان غازى مروى است كه گفت حضرت على بن موسى الرضا ( ع ) بتوسط پدران خود از حضرت امير المؤمنين ( ع ) روايت كرده است كه آن جناب گفت رسول خدا ( ص ) فرمود كه ايمان اقرار بزبان و معرفت بقلب و عمل باركان و جوارح است و حمزة بن محمد علوى گويد كه از عبد الرحمن بن ابى حاتم شنيدم كه ميگفت از پدرم شنيدم ميگفت اين حديث از ابى الصلت هروى از حضرت رضا بمثل اين اسناد روايت شده است و ابو حاتم گفت كه اگر اين اسناد را بديوانه بخوانند ناخوشى جنون از او دفع خواهد شد و نيز أبو الصلت بطريق ديگر باسناد سابق از على بن ابى طالب ( ع ) روايت ميكند كه آن جناب فرمود كه رسول خدا فرمود ايمان گفتن و عمل كردن است يعنى گفتن بزبان و اعتراف و اقرار و عمل كردن بجوارح « مصنف گويد » كه من اين حديث را از پدرم شنيدم و چون خواستم بيرون بروم از نزد پدرم احمد بن محمد بن حنبل بپدرم گفت كه اين اسناد چيست پدرم باو گفت اين دواى دماغ ديوانه ها است اگر اين دوا را بدماغ ديوانه كشند از مرض جنون شفا يابد باب بيست و سيم « در ذكر مجلس آن جناب با مأمون ملعون در فرق ميان عترت و امت است » از ريان بن صلت مروى است كه گفت حضرت رضا ( ع ) در مرو در مجلس مأمون حاضر شد و جماعتى از علماى عراق و خراسان در آن مجلس حاضر بودند مأمون گفت خبر دهيد مرا از اين آيهء شريفه * ( ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا ) * كه مراد از اين بندگان كه حقتعالى آنها را برگزيده و قرآن را بآنها بعد از امم سالفه ميراث داده كيانند علماء گفتند كه مراد مجموع امت باشند مأمون بحضرت عرض كرد يا أبا الحسن توجه ميفرمائى حضرت رضا ( ع ) فرمود من چنين نميگويم كه اينها ميگويد و من ميگويم كه مراد حقتعالى به * ( الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا ) * عترت طاهره باشند مأمون عرض كرد چگونه حقتعالى

167