* ( إِنَّ الله اصْطَفاه عَلَيْكُمْ وَزادَه بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ وَالله يُؤْتِي مُلْكَه مَنْ يَشاءُ وَالله واسِعٌ عَلِيمٌ ) * بدرستى كه خدا برگزيده طالوت را بر شما و افزونى داد او را گشادگى و بسيارى در دانش و بيفزود او را در تن يعنى هيكل او را در كيفيت و كميت با حسن وجهى بيار است چه طالوت مرد نماينده و با جمال بود و بيك سر و گردن از اهل زمان خود بلندتر بود و خداى كه مالك الملك است ميدهد ملك خود را هر كه را كه ميخواهد و ميداند كه او را صلاحيت ملك دارى است و خدا بسيار فضل است در دادن زمام اختيار بقبضهء هر كس كه خواهد و داناست باستحقاق كسى كه او را برمىگزيند و خدا به پيغمبر خود محمد مصطفى ( ص ) ميفرمايد * ( وَكانَ فَضْلُ الله عَلَيْكَ عَظِيماً ) * اى پيغمبر گرامى فضل خدا بر تو عظيم و بزرگ است كه علوم غير متناهيه را بتو تعليم فرموده و ترا مزيت مرتبه داده بر ساير انبياء و خلق عوالم علويه و سفليه بواسطه وجود تست چنانچه فرمود لولاك لما خلقت الافلاك ) * و حقتعالى در حق ائمه كه از اهل آن جناب و عترت و ذريه او هستند ميفرمايد * ( أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلى ما آتاهُمُ الله مِنْ فَضْلِه فَقَدْ آتَيْنا آلَ إِبْراهِيمَ الْكِتابَ وَالْحِكْمَةَ وَآتَيْناهُمْ مُلْكاً عَظِيماً فَمِنْهُمْ مَنْ آمَنَ بِه وَمِنْهُمْ مَنْ صَدَّ عَنْه وَكَفى بِجَهَنَّمَ سَعِيراً ) * بلكه حسد و رشك مىبرند اين كفار بر محمد و آل محمد بد آنچه خدا بايشان عطا فرموده است كه آن فضل خود كه نبوت است بمحمد و امامت بذريه او چه ما عطا كرديم باولاد ابراهيم كه مراد محمد و ذريهء او باشند قرآن را و حكمت را كه مراد نبوت است كه به پيغمبر عطا شده است و داديم ايشان را ملك عظيم يعنى امامت را كه باولاد امجاد او عطا فرموده پس بعضى از مردم كسانى هستند كه تصديق كردند بگفته و كردهء ما و ايمان آوردند و بعضى از آنها كسانى باشند كه اعراض كنند و تصديق نميكنند و از براى اينها مهيا است در دوزخ آتش افروخته و هر گاه حقتعالى بسبب امورى چند از امور بندگان خود شخصى را برگزيند البته باو شرح صدر عطا ميكند و چشمه هاى حكمتهاى را در قلب او جارى ميسازد و علم باو الهام مينمايد پس بعد از آن از جواب دادن عاجز نميشود و از صدق و ثواب منحرف نميشود و امام معصوم و محفوظ است از گناه و قول و فعل او بصدق و ثواب مقرون است و ايمن است از خطاها و لغزشها و افتادن بر روى يعنى گمراه شدن و حقتعالى امام را مخصوص باين صفات گردانيده تا اينكه بر بندگان او حجت باشد و بر خلق او شاهد و گواه باشد و اين است فضل خدا كه عطا كند بهر كس آنچه خود بخواهد و حق جل شأنه صاحب فضل بسيار و رحمت بيشمار است پس آيا بمثل اين گونه صفات را قدرت دارند از كسى پيدا كنند و او را اختيار كنند و يا آنكه آن كسى را كه اختيار كرده اند

163