خدا را رد نموده و كسى كه قرآن را رد كند كافر است آيا مىشناسند و ميدانند شأن امامت و محل امامت را از براى امت تا جايز باشد كه اختيار كنند امامت را و ميفهمند كه امامت جليل القدر و عظيم الشأن و بلندمكانتر و ممنوعتر از نظر و دورتر در فكر است كه مردم برسند آن را بعقول ناقصهء و بآراء ناتمام خود و باختيار خود امامى نصب كنند و حال اينكه حق جل و علا امامت را اختصاص داد بابراهيم خليل بعد از اينكه مفتخر ساخت او را بنبوت و خلت پس امامت مرتبهء سيم او شد و امامت را مرتبه بود كه بسبب فضيلت آن مزيد شرف يافت وصيت مزيت و علو رتبت او در اركان عالم پيچيد و حقتعالى در كلام معجز نظام خود فرمود * ( إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً ) * اى ابراهيم من ترا از براى مردم پيشوا و امام قرار دادم كه همهء صلحا بعد از تو بتو اقتداء نمايند ابراهيم ( ع ) شادان شد و از روى فرح و سرور عرض كرد * ( وَمِنْ ذُرِّيَّتِي ) * و بعضى از فرزندان و نبيره گان مرا امام گردان حقتعالى در جواب او فرمود * ( لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ ) * نرسد عهد من كه امامت است بر ستمكاران يعنى عاصيان و فاسقان ذريه ترا اين منصب ندهم بلكه بصلحا و اتقياى ايشان كرامت فرمايم پس حقتعالى بسبب اين آيه باطل گردانيد امامت هر ظالم و ستمكارى را تا روز قيامت و امام را از زمرهء برگزيدگان خود قرار داد پس از آن حقتعالى حضرت خليل را مكرم فرمود باينكه در ذريهء او قرار داد اهل عصمت و طهارت را و فرمود * ( وَوَهَبْنا لَه إِسْحاقَ وَيَعْقُوبَ نافِلَةً وَكُلاًّ جَعَلْنا صالِحِينَ وَجَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا وَأَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ وَإِقامَ الصَّلاةِ وَإِيتاءَ الزَّكاةِ وَكانُوا لَنا عابِدِينَ ) * و بخشيديم مر ابراهيم را از ساره كه دختر عم او بود پسرى نام او اسحق و نام نبيرهء او يعقوب در حالتى كه محض عطيهء بودند از ما بدون جزا و استحقاق و هر يك از اين پيغمبران را كه ابراهيم و لوط و اسحق و يعقوبند نيكان و شايستگان گردانيديم يعنى توفيق بايشان داديم بصلاحيت و نيكو كارى و بلطف خود ايشان را هدايت داديم تا در صلاح بمرتبهء كمال رسيدند و گردانيديم ايشان را امامان و پيشوايان كه بندگان در افعال و اقوال اقتدا بايشان كنند و بفرمان واجب الاذعان ما مردم را براه حق بنمايند و وحى كرديم بدايشان كه مردم را ترغيب كنند بر اعمال صالحه و بپاداشتن نماز و دادن زكاة و ايشان ما را باخلاص پرستيدند و حقتعالى در ذريهء ابراهيم پيوسته امامت را از بعضى ببعضى ديگر ارث ميداد و از قرنى بقرنى ديگر از اين ذريهء طيبه نميگرفت تا اينكه حضرت ختمى مآب و ارث آن شد پس حقتعالى فرمود * ( إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوه وَهذَا النَّبِيُّ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَالله وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ ) * بدرستى كه سزاوارترين مردمان بدين ابراهيم و وارث شدن امامت او كسانى باشند كه متابعت او كردند يعنى انبياء بعد از ابراهيم و اين پيغمبر گرام مىباشد

158