كه محمد مصطفى ( ص ) است و آنان كه بدين پيغمبر ايمان آوردند كه مراد ائمهء هدى است و خدا دوست مؤمنان و سازنده كار ايشان و يارى دهندهء ايشان و پاداش دهندهء بر ايمان ايشان است پس امامت مخصوص پيغمبر اكرم شد و حقتعالى بر او واجب گردانيد كه اين امامت را بعد از وفات خود بعلى بن ابى طالب ( ع ) دهند پس اين فضيلت و مزيد شرف استقرار يافت در ذريهء اصفياء او كه معدن علم و ايمانند بنا بر گفتهء حضرت سبحان * ( وَقالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَالإِيمانَ لَقَدْ لَبِثْتُمْ فِي كِتابِ الله إِلى يَوْمِ الْبَعْثِ فَهذا يَوْمُ الْبَعْثِ ) * چه مراد از اهل علم و ايمان كه در آيهء شريفه است ائمهء هدى باشند كه رد بر كفار كنند از آن سوگندى كه كفار خورند بر اينكه بيش از يك ساعت درنگ ما در دنيا نبوده پس در جواب ما ايشان گويند كه شما درنگ كرديد در دنيا چرا دروغ ميگوئيد در كتاب خدا يعنى در قرآن و يا لوح محفوظ ثبت شده است درنگ شما در دنيا و در قبر تا روز بر انگيختن كه روز قيامت باشد پس اينست روز قيامت كه شما انكار آن مينموديد پس اين فضيلت امامت در اولاد على ( ع ) است تا روز قيامت زيرا كه پيغمبرى بعد از محمد ( ص ) نيايد پس اين نادانان از كجا اختيار امامى غير از ائمه از براى خود ميكنند و حال اينكه امامت منزلت انبياء وارث اوصياء است امامت خلافت رب العالمين و خلافت رسول امين و مقام امير المؤمنين ( ع ) و ميراث حسن و حسين است امامت مهار دين و نظام مسلمين و صلاح دنيا و عزت مؤمنين است امامت بيخ درخت اسلام و شاخهء آن درخت است بسبب امامت است به جاى آوردن نماز و زكاة و حج و جهاد وافر شدن غنيمت و صدقات و ممضى شدن حدود و احكام و سد ثغور و سوراخها و اطراف اسلام و امام است كه حرام ميكند حرام خدا را و حلال ميكند حلال خدا را و حدود خداوند را اقامه ميكند و قرق ميكند دين خدا را و ميخواند براه پروردگار خود بحكمت و موعظهء نيكو و دليل تمام امام مثل آفتاب نورانيست كه جهان را روشن كند و ليكن در افق باشد و دستها و چشمها بآن نرسد امام مانند ماه تمام نور دهنده است و چراغ روشنائى دهنده و نورى كه پيوسته بالا رود و ستاره درخشندهء كه در تاريكى شب بآن راه را پيدا كنند و شهر بسيار وسيع و درياى بسيار بزرگ و عميق است امام مانند آب شيرين و گواراست از براى تشنه و راه نماينده است براستى و درستى و نجات دهنده است از مهالك امام چون آتش است بر بالاى بلندى كه همه كس او را به بيند و گرمكننده است كسى را كه طلب گرمى كند و راه نماينده است راههائى را كه هلاكت شخص در آنست تا مردم از آن احتراز كنند و كسى كه از امام مفارقت كند هلاك شود ، امام چون ابر ريزان و باران با منفعت پى در پى و آفتاب روشنائى دهنده و زمينى مسطح كه هر كسى در آن قرار گيرد و چشمه پر آب و محل جريان آب و باغ خرم و سبز است امام رفيق امين و پدر با محبت و برادر مهربان و محل پناه بندگان است در مصابى كه بر آنها وارد شود امام امين خدا است در زمين او و حجت خدا است بر بندگان او و خليفهء خدا است در بلاد او خواننده بسوى خدا است يعنى بسوى اوامر او و قرقكنندهء حرام خدا است يعنى بنهى و محرمات او امام پاك است از ذنوب و مبرا است

159