عزت مؤمن بينيازى او است از مردم ، قناعت مالى است كه تمام نشود و هر كس بسيار ياد مرگ كند باندك دنيا خشنود باشد و هر كه بداند كلامش از كردار او است كم سخن گويد مگر در آنچه سودش دهد ، شگفتا از كسى كه بترسد از كيفر و خوددار نباشد و اميد ثواب دارد و توبه نكند و عمل ننمايد ، انديشه باعث روشنى است و غفلت موجب ظلمت و نادانى گمراهى است و سعادتمند كسى است كه بديگرى پند گيرد و ادب بهترين ميراث است ، حسن خلق بهترين همنشين است با قطع رحم فزونى و فائده ميسر نيست و با هرزگى توانگرى ميسر نه ، عافيت ده جزء است و نه جزء آن در خموشى است جز بذكر خدا و يكى هم در ترك مجالست نابخردانست . سر دانش نرمش است و آفتش كج خلقى ، صبر بر مصائب از گنجينه‌هاى ايمانست و پارسائى زيور فقر است و شكر زيور توانگرى .
ديدن بسيار ملالت بار است و اعتماد پيش از آزمايش بىاحتياطى است ، خود بينى مرد دليل ناتوانى عقل او است ، هيچ گنهكارى را نوميد مساز كه چه بسيار دلداده گناه كه عاقبت بخير شده و چه بسيار شيفته كردار كه در پايان عمر فساد كار شده و بدوزخ رفته ، چه بد توشه ايست براى معاد دشمنى با عباد ، خوشا بر كسى كه دانشش و كردارش و دشمنيش و گرفتنش و تركش و كلامش و خاموشيش و كردارش و گفتارش براى خدا است ، مسلمان مسلمان نيست تا پارسا باشد و پارسا نيست تا زاهد باشد و زاهد نيست تا دورانديش باشد و دورانديش نيست تا خردمند باشد و عاقل نباشد جز كسى كه از طرف خداوند انديشه كند و براى ديگر سراى كار كند و صلى الله على محمد النبى و على أهل بيته الطاهرين .

94