آدابى كه باصحابش آموخت ( و آنها چهار صد بابست براى دين و دنيا ) حجامت تن را سالم و خرد را محكم كند ، چيدن شارب از نظافت است و هم از سنت ، عطر در شارب از كرام الكاتبين است و از سنت ، روغن بشره را نرم كند و مغز را بيفزايد و هم خرد را و محل وضوء و غسل را هموار سازد و ژوليدگى را ببرد و رنگ را صفا دهد ، مسواك كردن رضاى خدا و پاككننده دهانست و از سنت است ، شستن سر با خطمى چرك را ببرد كثافتها را پاك كند . شستن دهان و بينى هنگام وضوء و غسل پاككننده دهان و بينى است ، انفيه سر را سالم كند و درمان تن و همه دردهاى سر است .
نوره استوارى تن و طهور پيكر است . و ناخن گرفتن مانع بزرگترين درد است و جلب روزى كند و آن را فراوان سازد . ستردن موى زير بغل بوى بد را ببرد و طهور است و سنت . شستن دستها پيش از خوردن و پس از آن فزونى روزيست ، غسل در هر عيد طهور است براى كسى كه برابر خدا عز و جل حاجت خواهد و پس از آن فزونى روزيست ، غسل در هر عيد طهور است براى كسى كه برابر خدا عز و جل حاجت خواهد و پيروى از سنت است . شب خيزى تندرستى است و رضاى پروردگار و رحمت جستن و تمسك باخلاق پيمبران .
خوردن سيب پاك شدن معده است ، جاويدن كندر دندانها را سخت سازد و بلغم را ببرد و نيز بوى دهان را .
در مسجد نشستن پس از سپيده دم تا بر آمدن خورشيد براى طلب روزى از مسافرت در زمين مؤثرتر است ، خوردن به توانائى دل ناتوانست و معده را پاك كند و دل را بپالايد و ترسو را شجاع كند و فرزند

95