نخواهد بدو دل مبند بسا دورى كه از نزديك زودرستر است پيش از آنكه راه جوئى رفيق سفر را بجو و پيش از تهيهء خانه اى همسايه آن را وارس .
عيب برادرت را بپوش از آنكه آن عيب را در خود ميدانى از لغزش دوستت در گذر بحساب روزى كه دشمنت بر سر آيد ، هر كه بر كسى خشم گيرد كه بر زيان او قدرتى ندارد اندوهش دراز است و خود را عذاب كند ، هر كه از پروردگارش بترسد ستمش را باز گيرد ، هر كه خوب از بد نشناسد چون حيوانى باشد راستى از ميان بردن توشه از تباهى است ، وه چه كوچك است مصيبت دنيا نظر بنيازمندى در فردا .
بىاعتمادى و ناآشنائى شماها با يك ديگر نيست مگر براى معاصى و گناهانى كه در آن اندريد .
وه چه اندازه آسايش برنج نزديكست و سختى و تنگدستى بدگرگونى ، هيچ بدى بد نباشد كه دنبالش بهشت آيد و هيچ خوبى و خوشى خوش نباشد كه دنبالش دوزخ باشد ، هر نعمتى در برابر بهشت حقير است و هر بلائى در برابر دوزخ عافيت است ، هنگام درست و پاك شدن درونها گناهان بزرگ خودنمائى كنند پاك كردن كردار از انجام آن سختتر است و اخلاص نيت از فساد بر عاملان سختتر است از طول جهاد ، هيهات اگر بملاحظه تقوى نبود من از همه عرب سياستمدارتر بودم ، بر شما باد بتقوى از خدا در نهان و عيان و سخن حق در حال رضا و غضب و ميانه روى در توانگرى و فقر و عدالت با دشمن و دوست و كردار در حال نشاط و كسالت و رضا از خدا در سختى و نعمت هر كه پر گويد خطا بسيار كند و هر كه بسيار خطا كند كم شرم شود و هر كمشرم باشد ورعش كم است و هر كه ورعش كم است دلش مرده است و هر كه دلش مرد بدوزخ رود ، هر كه انديشه كند عبرت گيرد و هر كه عبرت گيرد گوشه گيرى گزيند و هر كه گوشه نشين شد سالم ماند و هر كه شهوات را وانهد آزاد زيد و هر كه حسد را ترك كند محبوب مردم گردد .

93