شهوتش را محصور كرد قدر خود را نگهداشت ، هر كه زبانش را نگهدارد مردم او از او آسوده‌اند و بحاجت خود رسد ، در زيرورو شدن اوضاع جوهر مردان دانسته شود ، آينده روزگار اسرار نهان را براى تو عيان كند ، كسى كه در تاريكى است از جهش برق بهره اى نبرد هر كه حكمتدار شناخته شود بديده وقار و هيبتش نگرند ، شريفترين توانگرى ترك آرزو است ، شكيبائى سپر نداريست و آز نشانه فقر و نيازمندى است ، بخل روپوش زبونى است ، و دوستى خويشاوندئى است كه بدست آورده اى ، ندار با ترحم بهتر از توانگر جفاپيشه است ؛ پند پناه آن كسى است كه پذيردش ، هر كه نگاهش را رها كرد بهر جا و هر چه چشم انداخت افسوس فراوان خورد .
هر كه تنگ خلقست خاندانش از او دلتنگ باشند ، هر كه ( بخيرى ) رسيد ، گردن كشيد ، كم است كه آرزو با تو راست گويد ، تواضع بر هيبت تو بيفزايد ، اخلاق خوش گنجهاى روزيست ، هر كه جامهء شرم در بر كرد عيبش از مردم نهان است ، گفتار را باندازه دار زيرا هر كه اندازه نگهدارد رنج و هزينه او سبك ، در آيد ، راه جوئى تو در مخالفت هواى نفس است ، هر كه روزگار را شناخت از آمادگى روى نتافت : هلا با هر نوشيدنى گلوگيرى است و در هر لقمه فرو بردنى خفه گى ، بنعمت نرسى جز آنكه نعمت ديگرى از دست بدهى براى هر جاندارى قوتى است و براى هر دايه اى خورنده اى و تو خود قوت مرگى .
أيا مردم - بدانيد هر كس بر روى زمين راه ميرود راستش بدرون آن ميخلد و شب و روز ستيزه دارند در ويران كردن بنيان عمرها .
أيا مردم - ناسپاسى نعمت پستى است و صحبت نادان بدبختى ، نرمش در سخن از كرامتست مبادا خدعه كنى زيرا آن از اخلاق مردم پست است هر جوينده يابنده نيست و هر غائبى باز آينده ، آنكه تو را

92