پس از آن خبر نخست كه اين اخبار از آن بدست آمده خبريست درست و مورد اتفاق ، و نزد مسلمانان خلافى در آن نيست ، و هم موافق قرآنست ، و چون قرآن بتصديق آن خبر گواه است ، و شواهد ديگر هم دارد بر امت بايست است كه بضرورت بر آن اعتراف كند زيرا اينها اخباريند كه شواهد قرآن بدانها گويانند ، و موافق قرآنند و قرآن موافق آنها است .
سپس اخبار با حقيقتى هم از قول رسول خدا ( ص ) بوسيلهء راستگويان از ائمه ( ع ) رسيده ، و مردمى ثقه و معروف آنها را نقل كرده‌اند ، اقتداء باين اخبار فرض و واجب است بر هر مؤمن و مؤمنه اى ، و از آنها سر نپيچند جز اهل عناد و اين براى آنست كه گفته‌هاى آل رسول ( ص ) پيوستند با گفته خدا . مثل قول خدا در قرآنش ( 57 - الاحزاب ) راستى آن كسانى كه آزار كردند خدا و رسولش را خدا در دنيا و آخرت آنان را لعنت كند و برايشان عذاب زبونكننده اى آماده سازد - و نظير اين آيه قول رسول خدا ( ص ) است « هر كه على را بيازارد مرا آزرده ، و هر كه مرا بيازارد خدا را آزرده ، در معرض اينست كه از او انتقام كشيده شود » و همچنين قول او ( ص ) « هر كه على ( ع ) را دوست دارد مرا دوست داشته ، و هر كه مرا دوست دارد خدا را دوست داشته » و چون قول او ( ص ) در باره بنى وليمه ( تيره اى از كنده يمن ) « هر آينه بر سر آنها مردى فرستم چون خودم كه خدا و رسولش را دوست دارد ، و خدا و رسولش او را دوست دارند ، برخيز اى على و بسويشان روانه شو » و گفته او ( ص ) روز جنگ خيبر « هر آينه فردا روز مردى بر سر آنها فرستم كه خدا و رسولش را دوست و خدا و رسولش او را دوست دارند يورش برو ناگزير است و برنگردد تا خدا بدستش قلعه را بگشايد » رسول خدا پيش از فرستادن او اعلام پيروزى نمود و ياران رسول خدا ( ص ) بسخن آن حضرت توجه داشتند ، و بانتظار فردا نشستند ، و چون فردا شد على ( ع ) را خواست و فرستادش و او را بدين منقبت برگزيد ،

483