ذخيره ايست كه بتو بر ميگردانند بوسيله آباد كردن بلاد تو و آبرومند كردن حكومتت بعلاوه دوستى و خوشبينى و خيرمندى آنها كه بدست آوردى و آنچه خدا بدان جلبشان را آسان كند ، زيرا خراج با سختگيرى و رنج دادن بدست نميآيد با اينكه اين خود پيمانيست كه بدان تكيه دارى و اگر پيشامدى كرد بدانها اعتماد توانى و از ما زاد نيرومندى آنها استفاده كنى چون دوستى و اعتماد آنها را ذخيره كردى بوسيله اينكه آنان را بعدالت و نرمش خود عادت دادى و آنها عذر تو را در پيشامدى رخ داده و بدانها تكيه كردى فهميده‌اند پس بخوشدلى آن را پذيرا شوند ، راستى آبادانى تا هر جايش بكشى مىآيد و همانا ويرانى زمين براى نابودى و فقر اهل آنست و فقر اهل آن بر اثر اسراف حكومتها است در اخذ خراج و بىاعتمادى آنها ببقاء حكومت خود و كم توجهى بعبرت از حال ديگران ، تو در حكومت خود مثل كسى عمل كن كه دوست دارد از رعيت ستايش ذخيره كند و از خداوند ثواب و از امام رضايت و لا قوة الا با لله .
سپس نظر كن در حال نويسنده‌ها و دفتردارانت و حال هر كدام را بپرس كه چه نيازمنديها دارند و براى آنان مقام و پايه مقرر دار ، و بهترين آنها را بر امور خود بگمار ، و نامه‌هاى محرمانه و خصوصى خود را بكسى واگذار كه روشهاى خوب ادب را بهتر فراهم آورده و براى گفتگو در كارهاى مهم آماده تر است و صاحبنظر و خيرخواه و باهوش است و رازنگهدارتر است و از كسانيست كه ارجمند داشتن او بدمستش نكند و بر خود نبالد و در خلوت بتو دليرى نورزد و در آشكار دنبال آن نرود و از رسانيدن نامه‌هاى اطراف حكومت و پاسخگوئى آنها بدرستى غفلت نورزد و در آنچه از تو بگيرد و بدهد اهمال

134