فرج و گشايش ، و آن چيزى است كه فرد مؤمن بر آن پشتكار مىورزد .
هر گاه نماز صبح گزارديد پس از اتمام آن به خدا توكَّل كنيد كه جايزه‌ها در آن زمان داده مىشود . با شمشيرها ( اسلحه ) وارد حرم نشويد ، و هيچ يك از شما در حالى كه شمشيرى جلوى اوست نماز مخواند ، چرا كه قبله محلّ امان و آسايش است . هر گاه حجّ گزارديد به مدينه بزيارت رسول خدا صلَّى الله عليه و اله و سلَّم نيز برويد كه ترك آن ستم است و دستور همين است . و قبور ديگرى كه سكنهء آن بر شما حقّ دارند نيز زيارت كنيد ، و نزد آنان از خداى روزى بخواهيد ، كه آنان به اين ديدار خرسند گردند . هر فردى مىتواند نزد قبر پدر و مادرش پس از اينكه بر ايشان دعا كرد حاجت خود را از خدا طلب كند . گناه اندك را وقتى توانائى بر گناه بزرگ نداريد كوچك مشماريد ، كه گناهان كوچك جمع شده و بزرگ مىگردند . سجدهء طولانى نمائيد كه هر كس كه اين كار كند فرمان خدا برده و نجات يابد . بسيار ياد مرگ كنيد و ياد بيرونشدنتان از گورها ، و همچنين روزى كه در پيشگاه خدا مىايستيد تا مصيبتها بر شما آسان گردد . هر گاه كسى از شما گرفتار چشم درد شد « آية الكرسى » را به نيّت بهبود چشمش بخواند كه إن شاء الله بهبود مىيابد . از ارتكاب گناهان پرهيز كنيد كه هر گونه گرفتارى و كمبود رزق از گناه است ، حتى خراش جايى از بدن و زخم و مصيبت ، زيرا كه خداوند مىفرمايد : * ( ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُوا عَنْ كَثِيرٍ ) * ، يعنى : « هر مصيبتى كه به شما رسد به سبب كارهائى ( خطا و گناهانى ) است كه دستهايتان كرده و از بسيارى [ از گناهان ] در مىگذرد - شورى : 30 » . به هنگام صرف غذا بسيار به ياد خدا باشيد و حرف مزنيد زيرا غذا نعمتى از نعمات الهى و رزقى از ارزاق اوست ، كه در اين صورت شكر و سپاسش بر شما واجب گشته . پيش از زوال نعمت وجودش را مغتنم شماريد كه در غير اين صورت نعمت از دست رفته ، و بر عليه صاحبش گواهى خواهد داد كه با او چگونه رفتارى داشته است . هر كس كه به روزى اندك خداوند بسنده كند خدا نيز به اعمال اندك او بسنده نمايد . مبادا تقصير و كوتاهى كنيد كه آن موجب حسرت است آنگاه كه ديگر سودى ندارد . به هنگام كارزار با دشمن : 1 - از سخن بكاهيد ، 2 - و بسيار خداى جلّ و عزّ را ياد كنيد ، 3 - و فرار مكنيد كه با اين كار خدا را به خشم آريد و مستوجب غضبش گرديد ، 4 - به هنگام برخورد با برادران مجروح يا گرفتار خود يا آن كس كه دشمن قصدش را كرده و بدان طمع بسته با جان و دل تقويتش نمائيد . تا آنجا كه توان داريد نيكوكارى كنيد كه اين كار از مرگ بد

96