هرزگى بهتر است [1] ، و آدمى خود بهتر از هر كس نگهبان راز خويش است ، و بسا كوشنده اى كه به زيان خود مىكوشد آنكه پرحرف است هذيان گو و ياوه سر است ، هر كه انديشه كند بينا گردد ، از بهترين بهرهء آدمى همنشين خوب است ، با نيكان همنشين شو تا از ايشان گردى ، و از بدان بپرهيز تا در شمار ايشان نباشى ، مبادا بدبينى بر تو چيره شود تا ميان تو و هيچ دوستى راه آشتى نگذارد ، و گاه گويند : بدبينى دورانديشى است . حرام چه بد غذائى است ! و ستم بر ناتوان زشتترين ستمهاست ، كار زشت همچون نام خود زشت است ، پايدارى نمودن در ناملايمات دل را حفظ مىكند ، هر جا مدارا ، درشتى به حساب آيد ، درشتى مدارا شمرده شود ، چه بسا كه دارو درد است و درد درمان باشد ، چه بسا كسى كه دوست نيست و پند مىدهد ، و چه بسا ناصحى كه در صحبت خود خيانت ورزد ، مبادا كه بر آرزوها تكيه كنى كه آن سرمايهء احمقان و بازدارندهء از خير آخرت و دنياست ، دلت را بوسيلهء ادب بيافروز ، چونان كه آتش خود با هيزم شعله ور مىشود ، چون هيزم كش شب ( گزافه گو و ياوه سرا ) و خاشاك سيلاب ( بيهوده و مهمل ) مباش كفران نعمت ( نشانهء ) پستى است ، و همنشينى نادان شوم است ( عاقبت خوشى ندارد ) ، خرد ؛ اندوختن تجربه هاست ، و بهترين تجارب آن است كه تو را پند دهد ، نرمخوئى ( خوش اخلاقى ) از كرم و بزرگوارى است ، فرصت را غنيمت دان پيش از آنكه ( از دست رود و ) غصّه و اندوه شود ، اراده و تصميمگيرى از دورانديشى است ، تنبلى سبب محروميت است ، هر جوينده اى يابنده نيست ، و هر مسافرى برنميگردد ، و از جمله زيانها تباه ساختن توشهء راه است ، و هر كارى پايان و نتيجه اى دارد ، و بسا اندكى كه پربارتر از بسيار است ، و آنچه برايت مقدّر شده به زودى تو را دريابد ، بازرگان به خطر افكنندهء ( خود و مالش ) مىباشد ، هيچ خيرى در ياور و دوست بىقدر و قيمت نيست ، در كارى كه پايانش نامشخّص و مشكوك است قدم مگذار ، هر كس بردبار شد بزرگوار گشت ، و هر كس با شور و دقّت فهميد بر دانش خود بيفزود ، ديدار نيكوكاران ( موجب ) آبادى دلهاست ، تا مركب روزگار رام توست با آن بساز ، و مبادا لجاجت همچون اسب سركش تو را بردارد

[1] ترجمه متن بر اساس جملهء : « العفّة مع الحرفة خير من سرور مع فجور » ، و در نهج البلاغة آمده است : « الحرفة مع العفّة خير من الغنى مع الفجور » يعنى : كسب كردن با پارسائى بهتر است تا بىنيازى و به گناه آلوده گرديدن .

76