نعمتها و عذابهاى دردناكش را در نظر آر ، زيرا كه اين ، دلت را از دنيا برگيرد ، و در نظرت بىمقدار سازد ، چه خدا تو را از دنيا خبر داده ، و دنيا وصف خويش را با تو در ميان نهاده ، و پرده از زشتيهايش گشوده ، و مبادا فريفته شوى كه بينى دنياداران به دنيا دل مىنهند ، و بر سر آن بر يك ديگر حمله مىبرند ، همانا دنيا پرستان سگان پارسكننده و درندگان شكارىاند ، برخى را برخى بد آيد ، و نيرومندشان ناتوان را طعمهء خويش نمايد ، و بزرگشان بر خرد [ دست چيرگى گشايد ] ، دنيا اهلش را از راه هدايت گمراه ساخته ، و به راه كوريشان رانده ، و ديده هاشان را از راه شايسته و صحيح بپوشانده ، در حيرت آن سرگردان ، و به گرداب آشوبش غرقه‌اند ، دنيا را به خدائى خود گرفته‌اند و دنيا با آنان به بازى پرداخته و آنان سرگرم بازى دنيا ، و دنبالهء آن را از ياد برده‌اند ! فرزندم ! مبادا تو به مانند كسى باشى كه عيوب فراوان دنيا زشتش ساخته ، دسته اى اشتران پايبند نهاده ، و دسته اى ديگر رها ، عقلها از كف داده‌اند ، در كار خويش سرگردان ، در چراگاه زيان ، در بيابانى بىنهايت دشوار و سخت روان ، نه شبانى كه بكارشان رسد ، باش تا كم كم پردهء تاريكى بگشايد ، گوئى كاروان در رسيده ، و آن كه بشتابد باز گردد .
و بدان فرزندم ! كسى كه مركبش روز و شب است ؛ او را مىبرند گر چه خود نرود ، خداوند جز ويرانى سراى دنيا و آبادى سراى آخرت را نخواسته است .
فرزندم ! اگر در دار دنيا از آنچه خداوند تو را بر حذر دشته دل بر كنى و اعراض نمائى ، همانا دنيا در خور آن است ، و اگر سفارش مرا در بارهء آن پذيرا نيستى پس به يقين بدان كه تو هرگز به آرزويت دست نخواهى يافت ، و از عمر مقدّرت پا فراتر ننهى ، و به راه همان كس هستى كه پيش از تو مىشتافت ، پس در طلب دنيا آسان گير ، و در كسبش نيك رفتار كن ، « چه بسا طلبى كه منجر به ربودن مال گردد » ، هر جوينده يابنده نيست ، و هيچ آرام و ميانه روى نيازمند نشود ، نفس خود را از هر پستى گرامى دار ، هر چند وسيلهء رسيدن به مطلوب باشد زيرا هر چه از خود ببازى هرگز به تو باز نگرداند ، بندهء غير مباش چرا كه خدايت آزاد آفريده ، و چه خيرى است در آن نيكى كه جز با بدى به دست نيايد ؛ و آن توانگرى كه جز با سختى و خوارى بدان نرسند ؟
پس مبادا كه مركب طمع تو را به هر جا بكشاند ، و به آبشخورهاى هلاكتت رساند ، و تا ميتوانى كارى كن كه ميان تو و خدا هيچ ولى نعمت

74