18 - اى موسى ، آنچه كه براى من عمل شود ؛ اندكش بسيار است ، و آنچه براى ديگران شود بسيارش اندك است ، و صالحترين روزهايت روزى است كه در پيش دارى ، پس ببين كه آن چه روزى است ، كه برايش پاسخ را آماده سازى ، زيرا تو بىگمان بازداشت گردى و سؤال شوى ، و پند و موعظه ات را از روزگار و مردمش برگير ، كه براستى روزگار هر چه باشد بلندش كوتاه و كوتاهش بلند است ، و همه چيز فناپذير است ، پس كردارت آن طور باشد كه گوئى پاداش آن را مىبينى تا ناگزير طمعت به آخرت بيشتر شود ، زيرا فرداى اين دنيا همچو ديروز آن است . و هر عملكننده اى بايد از روى بينش و بصيرت عمل كند و به تجربه ، پس اى پسر عمران ، بفكر خود باش شايد فردا ؛ بروز سؤال و پرسش كامياب گردى ، و در آنجا است كه ياوه گويان و ناراستان زيان بينند .
19 - اى موسى ، دنيا را ترك گو و از آن دورى كن ، زيرا نه آن براى توست و نه تو براى دنيا ، تو را به سراى ظالمان چه كار ؟ جز براى آن كس كه در آن عمل خيرى كند ، كه تنها براى او خوش سرائى است .
20 - اى موسى ، [ فرزندان ] دنيا و اهل آن براى يك ديگر موجب بلا و فتنه‌اند .
و هر يك در همان وضعى كه هست زينت يافته ، ولى براى مؤمن سراى آخرت زينت يافته ، كه بمحض گرفتارى بدان نظر كند ، آرى لذّت آخرت ميان او و خوشى زندگى جدائى انداخته ، و او را همچون سواره اى كه در پى هدف مىشتابد ، سحرگاهان همچون سوارى سبقتگيرنده سير داده ، در روز بدحال است و به شب محزون ، پس خوشا بحال او ، اگر پرده كنار رود ؛ به به ؛ كه چه خرسندى و شادى ببيند ! ( يعنى : اگر پرده برافتد تا آنچه را كه در آخرت براى او مهيّا شده ببيند ، بىاندازه شاد و خرسند گردد ) 21 - اى موسى ، هر گاه ديدى ثروت بتو روى نموده بگو : كيفر گناهى است كه شتافته ، و چون ديدى فقر روى آورده ، بگو : آفرين به نشان صالحان ! نه زورگوى ستمگر باش ، و نه همنشين ستمگران .
22 - اى موسى ، اين عمر چيست ، كه هر چند به درازا كشد پايانش ملامتبار است ، و آنچه از تو دريغ شده اگر عاقبتش بخير و پسنديده باشد زيانت نرسانده .
23 - اى موسى ، اين كتاب ؛ سرانجام تو را [ با صدائى بلند ] بيان داشته ، پس

468