مورد قبول و تصديق قرآن است - كه فرموده : « من در ميان شما دو چيز نفيس و با ارزش بجا مىنهم : كتاب خدا و عترتم - يعنى خاندانم - ، تا زمانى كه به آن دو تمسّك جوئيد هرگز گمراه نشويد ، و آن دو تا كنار حوض كوثر بر من وارد شوند از هم جدا نخواهند شد » . بندرت از شواهد قرآنى نصّى بر درستى اين حديث چون اين آيه ميتوان يافت : * ( إِنَّما وَلِيُّكُمُ الله وَرَسُولُه وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَهُمْ راكِعُونَ ، وَمَنْ يَتَوَلَّ الله وَرَسُولَه وَالَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ الله هُمُ الْغالِبُونَ ) * : « همانا سرپرست شما خداست و پيامبرش و و آن كسان كه ايمان آورده‌اند ، آنان كه نماز را برپا مىدارند و زكات مىدهند در حالى در ركوعند ، و هر كس كه خدا و پيامبرش [ چنين ] كسانى را كه ايمان آورده‌اند به دوستى و سرپرستى برگزيند [ از گروه خدا است و ] براستى گروه خدا پيروزند - مائده : 55 و 56 » . و اهل سنّت نيز در اين زمينه رواياتى در بارهء امير المؤمنين عليه السّلام نقل كرده‌اند كه آن حضرت انگشترى خود را در حال ركوع به صدقه داد ، و خداوند در قدردانى از او آن آيه را نازل فرمود . و نيز در تاييد همين مطلب پيامبر صلَّى الله عليه و اله و سلَّم فرموده : « هر كس كه من مولاى اويم پس على هم مولاى اوست » ، و نيز به على عليه السّلام فرموده : « موقعيّت تو نسبت به من همچون موقعيّت هارون است به موسى ، جز آنكه ديگر هيچ كس بنام پيامبر ؛ پس از من نيست » ، و نيز بدين حديث برمىخوريم كه فرمود : « على دين مرا ادا مىكند ، و وعده‌ام را عملى مىسازد ، و پس از من جانشين من بر شما است » .
پس حديث نخستى كه اين اخبار از آن بدست آمده ، حديثى است صحيح و اجماعى كه نزد مسلمين از هر اختلاف عارى ، و موافق قرآن است . پس وقتى كه قرآن و شواهد ديگر گواهى بر درستى آن مىدهند اعتراف بدان بناچار بر امّت لازم آيد ، زيرا قرآن به صحّت و درستى اين احاديث گويا است ، كه هم با قرآن موافقند و هم قرآن با آنها همخوانى و سازگارى دارد . آنگاه احاديث صحيح رسول خدا صلَّى الله عليه و اله و سلَّم است كه از امامان معصوم عليهم السّلام رسيده و آنها را افرادى موثّق و شناخته شده نقل نموده‌اند ، پس اقتدا و پيروى از اين احاديث بر هر مرد و زن باايمان فريضه اى واجب است ، و جز افراد معاند و دشمن از آن سرپيچى نكنند ، زيرا گفتار خاندان پيامبر عليهم السّلام متّصل و پيوسته به كلام خدا است ، و اين مطلب مانند اين آيه از قرآن است : * ( إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ الله وَرَسُولَه لَعَنَهُمُ الله فِي الدُّنْيا وَالآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهِيناً ) * : « همانا كسانى كه خدا و پيامبرش را مىآزارند خدا آنان را در اين

430