نشانه و پرچم راهنما و امام تعيين فرمود ، و هيچ چيزى را كه امّت بدان نيازمند شوند فرو نگذاشت جز اينكه آن را روشن ساخت ، پس هر كس كه گمان كند كه خداوند دينش را كامل نكرده ، در حقيقت او كتاب خدا را انكار نموده ، و منكر كتاب خدا ، كافر است . آيا [ مردم ] به قدر امامت و جايگاه آن در امّت پى برده‌اند و شناخت دارند تا اختيار ايشان در آن جايز باشد ؟ !
بىترديد ، امامت [ منزلتى ] است كه خداوند ، إبراهيم خليل عليه السّلام را پس از نبوّت و مقام خليل اللَّهى در مرتبهء سوم ( كه بالاترين مقام است ) بدان مخصوص ساخته ، و فضيلتى است كه بدان مشرّف فرموده ، و نامش را بلند آوازه كرده ، پس خداى جليل و عزيز فرمود : * ( وَإِذِ ابْتَلى إِبْراهِيمَ رَبُّه بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً ) * : « و [ بياد آر ] آنگاه كه إبراهيم را پروردگارش به امورى چند بياموزد و او آنها را به انجام رسانيد . [ خداى ] گفت : تو را براى مردم امام برگزيدم » إبراهيم خليل عليه السّلام از روى شادمانى به اين مقام گفت : * ( وَمِنْ ذُرِّيَّتِي قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ ) * : « و از فرزندان من نيز ؟ گفت : پيمان و عهد من به ستمكاران نرسد - بقره : 124 » ، در نتيجه اين آيه امامت و پيشوائى هر ظالم و ستمكارى را تا روز قيامت باطل ساخت ، و امامت در افراد برگزيده قرار گرفت و مختصّ افراد برگزيده شد .
سپس خداوند با قرار دادن امامت در نسل برگزيدگان و پاكان آن را گرامى داشته و فرمود : * ( وَوَهَبْنا لَه إِسْحاقَ وَيَعْقُوبَ نافِلَةً وَكُلاًّ جَعَلْنا صالِحِينَ ، وَجَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا وَأَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ وَإِقامَ الصَّلاةِ وَإِيتاءَ الزَّكاةِ وَكانُوا لَنا عابِدِينَ ) * : « و او را [ پسرى چون ] اسحاق بخشيديم و [ فرزندزاده اى چون ] يعقوب را به فزونى داديم [1] و همه را نيكوكاران و شايستگان گردانيديم ، و ايشان را امامانى قرار داديم كه به فرمان و دستور ما راه نمايند ، و به آنان كارهاى نيك كردن و برپا داشتن نماز و دادن زكات را وحى كرديم ، و آنان نيز به عبادت ما پرداختند - انبياء : 72 و 73 » ، پس پيوسته امامت بهمين ترتيب در نسل و فرزندان او بود ، و يكى پس از ديگرى قرن به قرن به ارث مىبرد تا اينكه سرانجام پيامبر اسلام صلَّى الله عليه و اله و سلَّم آن را به ارث برد ، و خداوند فرمود : * ( إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوه وَهذَا النَّبِيُّ وَالَّذِينَ آمَنُوا ) * : « براستى نزديكترين مردم به ابراهيم آنانند كه او را پيروى كردند و اين پيامبر و آنان كه [ به اين پيامبر ] ايمان آورده‌اند - آل عمران : 68 » . پس امامت

[1] يعنى : ما اضافه بر اجابت دعايش در برخوردارى از پسر ، نبيره اى نيز به او بخشيديم .

412