ديگر سهمى نخواهد داشت ، و همين طور « تهيدست » هر گاه تهيدستى و فقرش تمام شود ( يعنى : توانگر و دارا شود ) از غنائم بىبهره شود و گرفتن آن بر او ممنوع و ناروا گردد و دريافت آن بر او حرام شود ، در حالى كه بهره و سهم « ذي القربى » براى توانگر و بينواى از ايشان تا روز قيامت برپا و استوار است ، چرا كه هيچ كس از خدا و رسولش توانگر و غنىتر نيست ، با اين حال خداوند سهمى از آن را براى خود و سهمى را براى رسولش در نظر گرفته است بنا بر اين آنچه را كه براى خود و رسولش پسنديده همان را براى ايشان نيز پسنديده است ، و همين گونه است در مورد « فيء » ( غنائمى كه بىخونريزى و نبرد بچنگ مسلمانان افتد ) آنچه را كه خداوند براى خود و رسولش پسنديده ، براى « ذي القربى » نيز پسنديده است ، همچون غنيمت ؛ ابتدا به خود آغاز فرموده و سپس به رسولش ، و آنگاه به ايشان ، و از آن پس سهم و نصيب ايشان را قرين سهم خدا و رسولش ساخته است ، و همچنين خداوند عزيز و جليل پيرامون « اطاعت » در آيهء : * ( يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا الله وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الأَمْرِ مِنْكُمْ ) * ابتدا به خود آغاز فرمود و سپس به رسولش و آنگاه به اهل بيت پيامبر ، و همين طور در آيهء « ولايت » : و * ( إِنَّما وَلِيُّكُمُ الله وَرَسُولُه وَالَّذِينَ آمَنُوا ) * ، بنا بر اين ولايت ايشان را همراه با اطاعت پيامبر قرين اطاعت خود ساخت ، همان طور كه نصيب خود را نيز همراه با نصيب پيامبر در غنيمت و « فيء » قرين سهم و نصيب آنان مقرّر داشت ، بسى بزرگ و بزرگوار است خداوند ، چقدر نعمت او بر اين خاندان بزرگ و بسيار است ! زمانى كه ماجراى صدقات بميان آمد خود را منزّه داشته و نيز پيامبر و اهل بيتش را ، و فرموده : * ( إِنَّمَا الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراءِ وَالْمَساكِينِ وَالْعامِلِينَ عَلَيْها وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِي الرِّقابِ وَالْغارِمِينَ وَفِي سَبِيلِ الله وَابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِنَ الله ) * : « صدقات فقط براى اين افراد است : نيازمندان و درماندگان و كاركنان بر [ جمعآورى ] آن ، و نواخته دلان ( تا به اسلام روى آورند ) و در راه آزادى بردگان و وامداران و در راه خدا ( هزينهء جهاد ) و در راه ماندگان ، فريضه اى است از جانب خدا - توبه : 60 » ، آيا در مفادّ آيه بموردى برميخورى كه سهمى براى خود يا پيامبر يا « ذي القربى » قرار داده باشد ، و اين بدان خاطر باشد كه تنها نفس خود را از آن منزّه داشته و نيز نفس پيامبر و اهل بيتش را ؟ ! نه بلكه [ صدقه را ] بر ايشان حرام ساخته است ، زيرا صدقه - كه همانند چركهاى دست مردمان است - بر محمّد و اهل بيتش عليهم السّلام حرام مىباشد ، [ و مصرفش ] براى آنان روا نيست ، چرا كه ايشان از هر آلودگى و پليدى پاك و مطهّر شده‌اند ، پس چون ايشان را پاك ساخته و برگزيده ، براى آنان همان

409