بارهء فرمانبرى از گذشتگان ] فرموده : « براى [ خدائى ] آنان نه روزه گرفتند و نه نماز گزاردند ، بلكه [ آن افراد ] ايشان را دستور به نافرمانى خداى عزيز و جليل دادند و آنان نيز اطاعت كردند [1] » ، سپس افزود : « از رسول خدا صلَّى الله عليه و اله و سلَّم شنيدم كه مىفرمود : « هر كس كه مخلوقى را جز در طاعت خداوند عزيز و جليل فرمان برد كافر شده ، و معبودى جز خدا را برگزيده است » .
و ذبح برهء تودلى همان ذبح مادر آنست ، و عمل مكروه پيامبران به حرمت نبوّتشان به آنان بخشيده شده است .
و قوانين ارث بر اساس دستورات خداوند بوده و عول ندارد ، و هيچ يك از اقوام با وجود پدر و مادر و فرزند [ متوفّى ] ارث نمىبرند مگر شوهر يا زوجه ، و افرادى كه [ در كتاب خدا ] برخوردار از سهمند سزاوارتر از كسانى هستند كه فاقد سهمند و سهمى ندارند ، و « عصبه » از دين خدا نيست .
و عقيقه نمودن [2] براى فرزند - چه پسر و چه دختر - و تراشيدن موى سر و نامگذاريش در روز هفتم تولَّدش انجام مىشود ، و در همان روز هفتم نيز هموزن موى سرش طلا يا نقره صدقه داده شود .
افعال بندگان مخلوق [ خدا ] است امّا به خلق تقديرى ( يعنى : مختار بودن ايشان خواست خداست و اينكه كارى را به فعليّت برسانند يا نه ) نه خلق تكوينى . نه قائل به جبر باش و نه معتقد به تفويض ، و خداوند عزيز و جليل نه فرد بىتقصير را بجرم فرد تقصير كار مؤاخذه كند و نه فرزندان و كودكان را به گناه پدران عذاب نمايد ، با اينكه خود فرموده است : * ( وَلا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى ) * : « و هيچ كس بار گناه ديگرى را برندارد [3] - انعام : 164 » ، و [ نيز فرموده ] : * ( أَنْ لَيْسَ لِلإِنْسانِ إِلَّا ما سَعى ) * : « اينكه براى آدمى جز آنچه بكوشش خود كرده است بهره اى نيست - نجم : 39 » ، و خداوند مىآمرزد و ستم نميكند ، و همو اطاعت كسى كه مىداند بر بندگان ستم مىكند و گمراهشان مىسازد را بر ايشان واجب نساخته است ،

[1] اين مطلب در تفسير آيهء : * ( اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَرُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّه آمده است ، و منظور از به خدائى گرفتن احبار و رهبان ، اطاعت كوركورانه و بىقيد و شرط از آنها است كه پرستش به شمار مىآمده است .
[2] مراد از عقيقه گوسپندى است كه براى نوزاد قربانى مىكنند .
[3] يعنى كسى گناه ديگرى را از وى برندارد ، بلكه هر كس متحمّل گناه خود است .

396