شر كند .
116 - ايمان عبارت است از : اقرار ، عمل ، و نيّت و اسلام : اقرار است و عمل .
117 - ميان خود و برادرت تمام حرمت را زير پا منه ، و از آن قدرى باقى گذار ، زيرا حرمت كه ريخت ، حيا و شرم نيز برود ، و ماندن حرمت مايهء دوام دوستى و مودّت باشد .
118 - هر كس كه برادرش را خجالت دهد از پيوند با او محروم شود ، و چون او را غمين سازد حرمتش بريزد .
119 - به آن حضرت عليه السّلام عرض شد : چرا به عقيق ( وادى عقيق ) خلوت گزيده اى ( يعنى : چرا خانه نشين خانه نشينشده اى ) مگر از تنهائى خشنودى ؟ فرمود : اگر تو هم طعم شيرين تنهائى را بچشى از خودت نيز گريزان شوى ، سپس افزود : كمتر نصيبى كه بنده از تنهائى مىيابد آسودگى از مدارا نمودن مردم است .
120 - خداوند هيچ درى از دنيا بروى بنده نگشايد مگر اينكه دو برابر آن بر حرص و آزش بيفزايد .
121 - فرد مؤمن در سراى دنيا بيگانه است و غريب ، نه از خوارى آن بيتابى كند ، و نه در كسب عزّتش با دنياپرستان رقابت نمايد .
122 - به آن حضرت عرض شد : راه آسودگى كجاست ؟ فرمود : در مخالفت هوا و هوس ، گفتند : چه زمان يك بنده به راحتى و آسودگى مىرسد ؟ فرمود : بروز نخستى كه رهسپار بهشت مىشود .
123 - خداوند براى منافق و تبهكار ( فاسق ) هيچ گاه آراستگى ظاهر و فهم در دين و خوشرفتارى را فراهم نمىسازد .
124 - مزه و طعم آب ؛ زنده بودن است ، و طعم نان قدرت يافتن ، و ضعف و قدرت جسم بستگى به چربى دو كليه دارد ، و مكان عقل و خرد مغز است ، و مركز قساوت و نرمى در دل است .
125 - حسادت دو گونه است : يكى گناه باشد ، و ديگرى از سر غفلت و بىخبرى . و امّا آن حسدى كه غفلت آميز است ، همچون سخن فرشتگان است با خدا ، آنجا كه فرمود : * ( إِنِّي جاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً قالُوا أَ تَجْعَلُ فِيها مَنْ يُفْسِدُ فِيها وَيَسْفِكُ الدِّماءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ ) * « من در زمين قرار دهندهء جانشين خواهم بود ! [ فرشتگان ] گفتند : آيا كسى را در آن قرار مىدهى كه تباهى كند و

349