كردند و معاملات ربوى را رواج دادند ، كنيسه‌ها ( عبادتگاهها ) را بنا نهاده ، ولى زكات نپرداختند . موسى عليه السّلام عرض كرد : خداوندا ! با رحمت خود بر ايشان لطف كن ، كه اينان عارى از انديشه و بىخردند . پس خداوند به موسى وحى فرستاد كه « من پس از چهل روز ديگر بر آنان باران مىفرستم و ايشان را مىآزمايم » . ولى اين مطلب را پراكنده ساختند و افشا نمودند ، در نتيجه بارش باران به مدّت چهل سال از ايشان دريغ شد . و شما [ اى جماعت شيعه ] فرجتان نزديك شده بود ، و شما آن را در محافلتان منتشر ساختيد [ از اين رو آن نيز به عقب افتاد ] .
اى أبو جعفر ، شما را با مردم چه كار ؟ دست از مردم برداريد ، و هيچ كس را بدين امر ( امامت ما ) مخوانيد ، بخدا سوگند اگر تمام آسمانيان [ و اهل زمين ] بر گمراه ساختن آن بنده كه خداوند هدايتش را خواسته گرد آيند نتوانند گمراهش كنند .
دست از مردم برداريد و ايشان را رها سازيد ، كسى از شما نگويد : برادرم ، عمويم ، همسايه‌ام . كه بىشكّ هر گاه خداوند جليل و عزيز خير بنده اى را بخواهد آنچنان روحش را پاك سازد كه بمحض شنيدن سخن پسنديده آن را بشناسد و بجا آورد ، و ديگر هيچ حرف ناپسند و زشتى را نپذيرد ، و كلمه اى را بدلش الهام فرمايد كه توسّط آن كارش را فراهم آورد .
پسر نعمان ! اگر خواسته باشى برادرت ( همكيشت ) دوستيش را براى تو پاك و خالص سازد ، بهيچ وجه با او شوخى مكن ، جدال مكن ، بر او مباهات و فخر مكن ، با او بدرفتارى مكن . او را از راز خود باخبر مساز ، جز آن رازى كه در صورت باخبر شدن دشمنت از آن راز زيانى بتو نرسد ، كه دوست گاهى دشمنت مىشود .
پسر نعمان ! هيچ بنده اى تا سه سنّت و رفتار در وى نباشد به مقام اهل ايمان نرسد : فرمانى از خدا ، و سنّتى از پيامبر ، و رفتارى از امام . آن سنّت خداوند اين است كه سرّ پوش باشد ، خداوند مىفرمايد : * ( عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلى غَيْبِه أَحَداً ) * ، يعنى : « داناى نهان و ناپيداست ، و كسى را بر غيب خود آگاه نسازد - جنّ : 26 » .
و سنّت پيامبر صلَّى الله عليه و اله و سلَّم اين است كه با مردم مدارا كند و با شيوه اى نيكو با ايشان رفتار كند . و آن رفتار از امام اين است كه در سختى و گرفتارى تا رسيدن فرج الهى پايدارى كند .
پسر نعمان ! سخنورى و بلاغت تنها به تيزى زبان و ياوه سرائى نيست ، بلكه رساندن مقصود و حجّت و برهان صحيح است .

294