سخنان امام صادق عليه السّلام مؤلَّف كتاب گويد : از امام صادق أبو عبد الله جعفر بن محمّد عليهما السّلام - كه درود خدا بر آن دو باد - سخنانى طولانى [ در زمينه‌هاى پند ، حكمت ، زهد و امثال آن ] روايت شده است .
سفارشات آن حضرت عليه السّلام به عبد الله بن جندب [1] از امام صادق عليه السّلام روايت شده كه فرمود : اى عبد الله ، ابليس دامهاى خود را در اين سراى فريب گسترده ، و از اين كار جز فريب دوستان ما قصد ديگرى ندارد ، و لكن سراى آخرت چنان در ديدهء باطن آنان بزرگ و والا گشته كه ديگر هيچ چيز را بجاى آن نمىخواهند . آنگاه حضرت فرمود : آه ! آه ! بر دلهاى آكندهء از نور ، كه دنيا در نظرشان تنها بمانند اژدهائى خوش خط و خال و زهر آلود و دشمنى ، زبان نافهم است . با خدا انس دارند و از آنچه جماعت خوشگذران بدان مأنوس شده‌اند گريزان . اينان بحقّ دوستان من مىباشند ، به يمن و بركت وجود آنان هر فتنه اى برطرف شود و هر مصيبت و بلائى از ميان برود .
پسر جندب ! شايستهء هر مسلمان آشناى با ما اين است كه كردارش را در هر شب و روز بر خود عرضه نمايد و حسابرس خود گردد ، پس اگر كار نيكى مشاهده كرد بر آن بيفزايد ، و در صورت مشاهدهء انجام كار بد از آن طلب آمرزش كند مبادا كه روز رستاخيز رسوا شود . خوشا بحال بنده اى كه هيچ گونه غبطه و حسرتى بر نعمت و بهره‌هاى دنيائى خطاكاران نخورد ! خوشا بحال بنده اى كه آخرت را طلبيد و برايش كوشيد ! خوشا بحال بنده اى كه آرزوهاى دروغين سرگرمش نساخت ! سپس فرمود : خداوند آن مردمان را رحمت كند كه چراغ بودند و روشنگر ، آنان كه با كردار خود و كوشش در حدّ توانشان مردم را بسوى ما دعوت مىكردند ، ايشان مانند فاشكنندگان اسرار ما نيستند .
پسر جندب ! مؤمنان فقط آنانند كه از خدا مىترسند ، و بيم آن دارند كه نعمت هدايت را از دست بدهند ، هنگام ياد خدا و نعمتهايش بر خود بلرزند و نگران شوند ، و چون آيات الهى بر آنان خوانده شود بدان چه نفوذ قدرت او ظاهر ساخته بر ايمانشان بيفزايد ، و بر پروردگارشان توكَّل كنند .

[1] او از اهل كوفه بوده ، و از اصحاب خاصّ امام صادق و كاظم و رضا عليهم السّلام بشمار مىآيد ، و نزد اهل حديث مورد وثوق و داراى شخصيتى والا است .

282