خود راهى ديگر رود ) .
56 - بر شما باد به پارسائى و تلاش و كوشش [ در حدّ توان ] ، و راستگوئى ، و پس دادن سپرده به آن كس كه شما را امين شمرده ؛ چه آن فرد خوب باشد و چه بد .
چنانچه قاتل على بن أبى طالب امانتى به من بسپرد حتما آن را بدو پس مىدهم .
57 - رفت و آمد با خويشان موجب پاكى اعمال و بركت دارائى ، و راندن بلا ، و آسانى حساب ، و طولانى شدن عمر مىگردد .
58 - اى مردم ، براستى كه شما در اين سرا بمانند هدفى مىباشيد كه تيرهاى مرگ همواره بسويتان نشانه مىرود . و هيچ كدامتان جز با گذشت روزى از عمرش بروز جديد و تازه اى از آن نميرسد ، پس كدام لقمهء غذائى است كه گلوگير نباشد ؟ يا جرعهء آبى است كه راه نفس نبندد ؟ ! از اين سراى در كوچ به ساختن سراى پيش رو بدان مىرويد پردازيد ، كه بىشكّ امروز غنيمت است و فردا را چه دانى كه از آن كيست ؟ ! اهل دنيا مسافرانى هستند كه بار خود در سرائى ديگر گشايند ، ما شاخه هائى از آن ريشه‌هاى از بين رفته‌ايم ، پس ديگر شاخه را پس از ريشه چه بقائى است ؟ ! كجايند آن كسان كه عمرشان از شما طولانىتر و آرزويشان درازتر بود ؟ ! آدميزاده ! آنچه كه قدرت برگرداندن آن را ندارى ( مرگ ) به سر وقتت آمده ، چيزى را از تو مىبرد ( عمر ) كه برنخواهد گشت ، پس خوشى گذران را ( هرگز ) خوشگذرانى مشمار ، تو را از آن جز لذّتى كه به مرگت نزديك سازد نصيبى نيست ! زود است كه تو دوستى از دست رفته ؛ و پيكرى بىجان گردى ، پس بر تو باد كه مراقب خود باشى ، و غير آن را رها سازى ، و از خدا يارى طلب كن تا ياريت نمايد .
59 - كسى كه همان كار نيكو كند كه با او شده [ فقط ] تلافى كرده است . و هر كس دو برابر جبران كند سپاسگزارى نموده ، و هر كس كه شكر گويد جوانمرد است ، و آن كس كه دريابد و بفهمد آنچه كرده به خود كرده هرگز در انتظار تشكَّر مردم نمىماند ، و توقّع دوستى بسيار ايشان را نكند ، پس از ديگران مخواه كه براى آنچه براى خود كرده اى و آبرويت را بدان حفظ نموده اى ؛ از تو تشكَّر كنند ، و اين نكته را در نظر دار كه فرد حاجتمند با درخواست از تو آبرويش را زير پا نهاده ، از اين رو [ شايسته است ] تو با برآوردن نيازش آبرويت را حفظ كنى .
60 - بىشكّ خداوند بندهء مؤمنش را با گرفتارى و بلا مورد لطف خود قرار مىدهد ، همچون فرد غائبى كه براى خانواده اش هديه مىفرستد ، و نيز بنده اش را از

280