چه مقامى است ، پس همان براى تو نزد خدا - چون بسوى او باز گردى - پيمان و ضمانتى خواهد بود . ببين كه اگر اين سرا در نظرت [ غير از ] آن چيزى بود كه برايت تعريف كردم ، در اين صورت همين امروز [ بدون از دست دادن فرصت ] از آنجا به سراى خشنودى ( يعنى آخرت ) كه گله پذير است نقل مكان كن [1] ، پس چه بسا شخصى كه براى رسيدن به هدف دنيائى حرص مىزند ، چون بدان رسد وبال آن گريبانش را بگيرد و بدان سبب بدبخت شود ، و چه بسا فردى كه امرى از امور آخرت را ناخوش دارد ولى چون بدان رسيده همان مايهء سعادتش شده است ( يعنى همان كار را كه ناخوش مىداشت موجب خوشبختى و سعادتش گرديد ) .
از فرمايشات امام باقر عليه السّلام در احكام شمشيرها مردى از شيعيان از آن حضرت عليه السّلام پيرامون جنگهاى امير مؤمنان عليه السّلام پرسيد ، و امام عليه السّلام در جواب فرمود : خداوند [ عزيز ] محمّد صلَّى الله عليه و اله و سلَّم را همراه پنج شمشير مبعوث داشت .
كه سه تاى از آنها پيوسته برهنه است و تا جنگ پايان نيابد غلاف نشوند .
و اين روند ادامه خواهد يافت و پايان نپذيرد تا خورشيد از مغرب خود بتابد [2] ، پس چون خورشيد از مغربش سر برآرد در آن روز همهء مردم از امنيّتى عمومى بهره مند شوند ، پس آن روز است كه [ بنا بر اشارهء خدا در سورهء انعام آيهء 158 ] : * ( لا يَنْفَعُ نَفْساً إِيمانُها لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمانِها خَيْراً ) * ، يعنى : « ديگر هيچ كس را كه پيش از آن ايمان نياورده يا در حال ايمانش كار نيكى نكرده ايمان آوردنش سود ندارد » ، و [ چهارم ] شمشيرى كه بازداشته است و ممنوع ، و [ پنجم ] شمشيرى است در نيام ، كه آن را ديگران بيرون كشند ولى حكم و فرمانش بدست ما مىباشد .

[1] مرحوم فيض كاشانى ( ره ) در شرح اين فراز از اندرز امام عليه السّلام گويد : يعنى اگر دنيا در نزد تو غير از آن چيزى بود كه برايت شرح دادم و بدان دل بسته اى ، بايد از آنجا به سرائى نقل مكان كنى كه در آن پروردگارت را خشنود سازى ، يعنى در دنيا با جسم خود ميباشى و در آخرت با روحت ، و تا رسيدن مرگ در راه نجات از آتش و كسب رضاى خداوند كوشش نمائى .
[2] شايد مراد از طلوع خورشيد از مغربش نمودار شدن علائم قيامت و روز رستاخيز باشد .

268