هراس بزرگ آن روز آسوده و ايمنش بدارد [ آن سه چيز عبارت است از ] : 1 - آنكه به مردم همان دهد كه از ايشان براى خود توقّع دارد ، 2 - و ديگر اينكه قدم از قدم برندارد تا دريابد كه آيا آن طاعت خدا است يا نافرمانى او ، 3 - و اينكه هيچ عيبى را تا از خود برطرف نساخته برادر همكيشش را بدان سرزنش نكند . و براى آدمى همين بس كه سرگرم شدن به عيوب شخصى او را از عيبجوئى مردم وادارد .
33 - هيچ چيز نزد خداوند پس از شناخت او محبوبتر از پارسائى در خوردن و پاكدامنى نيست . و هيچ چيز در نزد خدا محبوبتر از اين نيست كه مورد درخواست و روا شدن حاجت قرار گيرد .
34 - آن حضرت به فرزند خود امام باقر عليه السّلام فرمود : هر كس كه از تو درخواست خيرى كرد حاجتش را روا كن ، اگر اهل آن بود بجا انجام داده اى ، و اگر اهل آن خير نبود تو خود كه اهل آنى ، و اگر فردى از سمت راستت تو را دشنام گفت ؛ بعد بسمت چپت رفته و از تو عذرخواهى كرد عذرش را بپذير .
35 - انجمن و محفل افراد صالح دعوت به نيكى و صلاح كند ، و آداب دانشمندان موجب افزايش عقل است . و فرمانبرى و طاعت صاحبان امر ( يعنى امامان معصوم عليهم السّلام ) كمال عزّت مىباشد . و طلب رشد ثروت كمال مردانگى است .
و راهنمائى مشورتكننده اداى حقّ نعمت است . و خوددارى از آزار ديگران كمال عقل و مايهء راحت جسم در دنيا و آخرت است .
36 - آن حضرت هنگام تلاوت اين آيه : * ( وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ الله لا تُحْصُوها ) * ، يعنى : « و اگر [ بخواهيد ] نعمت خدا را بشمريد ، آن را شمار نتوانيد كرد - ابراهيم : 34 « مىگفت : پاك و منزّه است خدائى كه در هيچ كس شناخت نعمت خود را مقرّر نفرمود جز آنكه او بفهمد توان معرفت نعمتهاى او را ندارد ، همچنان كه در هيچ كس از شناخت دركش را بيش از اين نداده كه بداند قادر به درك او نيست .
پس خداى عزّ و جلّ شناخت عارفان را در پرتو كوتاهى از شناخت خود قدردانى فرموده ، و اين اقرار به عجز را شكر و سپاس آن شناخته ، همان گونه كه علم دانشمندان را به اين مطلب كه آنان او را درك نمىكنند ايمان قرار داد ، چه او به گنجايش فكر و حدّ فهم مردم واقف است كه آن از اين اندازه تجاوز نمىكند .
37 - پاك و منزّه است خدائى كه اقرار به نعمت خود را حمد و سپاس شناخته . منزّه و پاك است آن خدائى كه اقرار به درماندگى از شكر را بجاى سپاسگزارى پذيرفته است .

263