كمك گيرى . [ چرا كه ] مصون ماندن از خطا ، و حمايت و تأييد تنها با خداست ، و لا حول و لا قوّة إلَّا به .
حقوق كارها 10 - امّا حقّ نماز اين است كه بدانى آن ورود به درگاه الهى است ، و اينكه تو در پيشگاه خداوند ايستاده اى . پس چون اين معنى و موقعيّت را دانستى تو را سزد كه در آنجا همچون بنده اى خوار و خودباخته ، بيمناك و اميدوار ، درمانده و زار - بزرگ دارندهء آن كسى كه در مقابلش با آرامى و سرافكندگى و فروتنى اعضا ، و تواضع ايستاده است همراه با راز و نياز نيكوئى كه در دل با او دارد - در آزادى جانت كه خطاها احاطه اش نموده ، و گناهان به نابوديش كشانده ، به او روى مىآورى ، و لا قوّة إلَّا با لله .
11 - و امّا حقّ روزه اين است كه بدانى آن پرده ايست كه خداوند آن را بر زبان و گوش و چشم و دامن و شكمت كشيده تا بوسيلهء آن تو را از دوزخ حفظ كند . و اين گونه در حديث آمده كه : « روزه خود سپرى در برابر آتش دوزخ است » ، پس چنانچه تمام اعضايت در پرده و حفاظ آن آرام گرفت در اين صورت به محفوظ ماندن [ از آتش ] اميدوار باش ، امّا اگر اعضا و جوارح را رها بسازى و بگذارى كه در آزادى و پريشانى باشند ، و مانع آنها از تجاوز از حدّ نباشى از اينكه پرده دريده شود ، و از آن بدر روى در امان نخواهى بود ، و لا قوّة إلَّا با لله .
12 - و امّا حقّ صدقه ( كمك به نيازمندان ) اين است كه بدانى آن ؛ اندوخته و پس انداز تو نزد پروردگارت مىباشد ، و سپرده اى از آن توست كه نيازى به گواه گرفتن ندارى ، پس چون بدين معنى پى بردى ؛ تو بدان چه كه در پنهان به امانت سپرده اى مطمئنتر از چيزى هستى كه آن را آشكارا همى سپرده اى ، و تو را سزد كه آنچه با خدا آشكارا داشته اى سرّى و پنهان نمائى ، و در هر حال و وضعى آن مطلب بصورت راز بين تو و او باشد ، و بر آنچه بدو سپرده اى هيچ كمكى بر گواهى گوشها و چشمها - كه گوئى بدانها خاطرجمعترى - بر آن مخواه ، البتّه نه بدين صورت كه تو نسبت به برگشت سپرده ات به خود اطمينان ندارى . سپس بر هيچ كس بخاطر صدقه ؛ منّت مگذار ، چرا كه آن براى تو است ، پس چنانچه بدان باليدى و منّت نهادى از اينكه بروزگار همان كس كه بر او منّت نهادى گرفتار شوى خاطر آسوده مدار ، زيرا اين گواه بر اين موضوع است كه آن را براى خودت

239