پيشگان بر شما قدرت يافتند ، و در خاموش ساختن نور پيامبرتان كوشيدند ، و خدا ما را كافى است ، بر او توكَّل كرده‌ايم ، و به سوى او بازگشتيم ، و بازگشت [ همه ] به سوى اوست .
يك نصيحت و اندرز شما را به تقواى الهى سفارش مىكنم ، و از روزهاى [ سخت و ناگوار ] او برحذر مىدارم ، و نشانه هايش را در معرض ديد همگان قرار مىدهم ، گويا [ زمان مرگ ] كه وحشت خيز است و بيم آور با ورود ترسناك و فرود ناخوشايند ، و طعم تلخش در رسيده ! تا به روحتان درآويزد ، و ميان شما و عمل جدائى اندازد ، پس در پرتو سلامتى بدن در مدّت عمر شتاب كنيد ، گوئى چنان است كه شما بىتوجّه مورد شبيخون و در معرض حوادث ناگهان آن واقع شده‌ايد ، پس شما را از بيرون به داخل زمين ، و از بالا به قعر آن مىكشد ؛ و از دلبستگى بديگران به تنهائى سوق مىدهد ، و از آسايش و روشنائى به تاريكى مىكشد ، و از گشايش و وسعت به تنگى و ضيق منتقل مىسازد . آنجا كه نه خويشاوندى ديدار شود ، و نه بيمارى عيادت ، و نه فريادى اجابت . اميدوارم كه خداوند ما و شما را بر ترس و وحشت آن روز ياريمان فرمايد ، و از مجازات و كيفرش نجات دهد ، و از پاداش فراوانش بهره مند سازد .
اى بندگان خدا ، اگر اين سرا منتهاى مقصد ، و پايان مسيرتان بود ، همان انسان را از جهت اشتغال بس بود كه تمام اندوهش را مخصوص آن سازد ، و آن را بكلَّى از ياد ببرد ، و زحمتش را در پى رهائى از آن افزون سازد ، پس چگونه ؟ در حالى كه پس از اين در گرو كردار خويش است ، و براى رسيدگى به حسابش بازداشت مىشود ، نه او را وزيرى است كه مانع گرفتاريش شود ، و نه يار و مددكارى كه از او حمايت كند ، و در آن روز ديگر هيچ كس را كه پيش از آن ايمان نياورده ، يا در حال ايمانش كار نيكى نكرده ، ايمان آوردنش سود ندارد ، بگو منتظر باشد كه ما نيز منتظريم و چشم براه . شما را سفارش به تقواى الهى مىكنم كه بىشكّ خداوند تعهّد نموده كه هر كس از او پروا كند حالش را از ناخوشى به آنچه خوش دارد تغيير دهد ، و از جايى كه گمان ندارد روزى رساند . مبادا از شمار افرادى باشيد كه از گناهان مردم در خوف و هراسند ، امّا از كيفر گناه خود آسوده خاطرند و ايمن ، كه يقينا خداى تبارك و تعالى در مورد بهشت خود فريب نخواهد خورد ، و دسترسى به آنچه كه نزد خداوند است تنها در پرتو طاعت او نهفته است ، إن شاء الله .

221