اعمالشان را از رفتار پنهانى كه با او داشتند پر سازد [1] .
157 - رفتار خود را در پرتو خوبيها در بند نمائيد ، و به جانب نيكيها رهبرى كنيد ، و نفس خود را به حلم و بردبارى عادت دهيد ، و بر آنچه كه ديگران را بر شما و حقّتان برترى مىدهند پايدارى كنيد ، و در رفتار با مردم وسواس بخرج مدهيد [ زياد دقيق مشويد ] ، و شخصيت خود را در پرتو تغافل و بىتوجّهى از امور پست گرامى بداريد . نگاه و چشمداشت افراد ناتوان را با اعتبار و آبروى خود دريابيد ، و اگر از رسيدن به آنچه بدان اميد بسته‌اند وامانديد ؛ با كمك و امدادى به فريادشان برسيد . و از آنچه كه از شما پنهان است كاوشگر مباشيد كه در اين صورت امور پوشيده از شما و نهان افزون گردد . از دروغ و خلاف حقيقت پرهيز كنيد ، زيرا كه آن از لحاظ پايه و مرتبه از پستترين آداب و رفتار است ، و آن ، نوعى از تبهكارى و گونه اى از پستى و بىمايگى است . خويش را با عدم موشكافى و كنجكاوى در امور بىارزش ارجمند بداريد .
158 - معيّن بودن زمان مرگ ( اجل ) از هر تعويذ و حرزى كافى است . زيرا هيچ فردى از مردم نيست جز آنكه افرادى نگهبان از جانب خدا مراقب اويند تا نه در چاه افتد ، و نه ديوارى بر او فرو ريزد ، و نه حيوان درنده اى بدو حمله برد ، و هنگامى كه زمان مرگ سر رسد از او كناره گيرند .

[1] ادامهء حديث در كتاب « ارشاد القلوب » اين گونه آمده است : « [ قال المفضّل بن صالح ] قلت [ لأبي عبد اللَّه الصّادق عليه السّلام ] : و كيف ذاك يا مولاى ؟ ! فقال : أجلَّهم أن تطَّلع الحفظة على ما بينه و بينهم « ، يعنى : « مفضّل گويد : به امام صادق عليه السّلام گفتم : اين چگونه است اى مولاى من ؟ ! فرمود : خداوند ايشان را برتر از اين داند كه فرشتگان مراقب را بر آنچه بين او و ايشان است باخبر سازد » .

206