شما همان كند كه با گذشتگان نموده ) .
138 - نماز موجب تقرّب هر پرهيزگار است ، و حجّ جهاد هر ناتوان و ضعيف . براى هر چيز زكاتى است و زكات بدن روزه است . برترين كردار آدمى چشم براه بودن او به گشايش الهى است . دعوتكنندهء بىعمل همچون تيرانداز بىزه است . آن كس كه يقين به پاداش دارد در بخشش سخاوت بخرج دهد . روزى را با دادن صدقه فرود آريد . و اموالتان را با پرداخت زكات نگهداريد . آن كس كه ميانه روى پيشه سازد هرگز نيازمند نخواهد شد . حسابگرى و تدبير نيمى از زندگى است و مهرورزى نيمى از خرد و عقل ، و اندوه خوردن ؛ نيمى از ابطال است . كمى نانخور از زن و فرزند يكى از دو آسايش و وسعت زندگى است .
هر كس كه پدر و مادرش را غمگين سازد بديشان عصيان ورزيده . هر كس به وقت مصيبت و غم دست بر ران خود كوبد اجرش تباه گردد . احسان كردن جز به خانواده دار و يا فرد ديندار احسان نيست . خداوند مصيبت را در حدّ و اندازهء صبر و خود نگهدارى فرو فرستد . هر كس به حساب خرج كند خداوند روزيش دهد ، و آن كس كه ولخرجى كند محرومش سازد . درستى روزى آورد و نادرستى فقر و تنگدستى . چنانچه خداوند خير مورچه را مىخواست بدو بال نمىداد ( چون مورچهء بالدار عمرش كوتاه است ) .
139 - كالاى دنيا همچون نشخوار و گياهان خشكيده است ، و ميراث آن چون مشتى گوسفند و شتر ! قناعت در حدّ كفافش برتر از انباشتن و ذخيرت آن است ، و دل كندن از آن مطمئنتر از اعتماد بر آن . [ در دنيا ] توانگر و دارا محكوم به درويشى و فقر است . راحتى آن در بىرغبتيش نهفته است . آن كس را كه ظاهر دلرباى دنيا به شگفتش آورد كوريش از پى درآيد . هر كس كه خود را شيفتهء دنيا سازد ؛ دلش را پر از غم و اندوه كند و جنبشى بر سويداى دل او برپا كند مانند جنب و جوش كره [ كه از حركت سريع مشك شير حاصل شود ] اندوهى نگرانش سازد و غمى مشغول . تا آنگاه كه گلويش بگيرد و رگهاى قلبش قطع گردد ، و پيكرى [ براى دفن ] به گوشه اى افتاده شده ، سرآمدن عمرش بر خدا آسان است و مكان دفنش بر نيكان سهل و بىاهميّت . و جز اين نيست كه فرد مؤمن دنيا را به ديدهء عبرت بنگرد ، و از آن در حدّ ضرورت بهره گيرد ، و به گوش دشمنى و بغض [ دنيا را ] مىشنود .
140 - حلم را فرا گيريد ، كه آن يار و وزير مؤمن است ، و دانش راهنماى او ،

203