3 - زاهد واقعى در سراى دنيا كسى است كه حرام بر صبرش چيره نگردد و حلال او را از سپاسگزارى غافل مسازد .
4 - امير مؤمنان عليه السّلام در نامه اى به عبد الله بن عبّاس نوشت : « أمّا بعد ، چه بسا انسان را رسيدن به چيزى كه هرگز از دستش رفتنى نبود شاد سازد و از دست دادن چيزى كه هرگز به دست آمدنى نبود محزون و غمين نمايد . پس شايسته است كه شادى تو از چيزهايى باشد كه براى آخرتت فراهم آورده اى ، و افسوس و اندوهت از بهرهء امور آخرتى باشد كه از دست داده اى . و بدان چه از دنيا دست مىيابى بسيار شادى مكن ، و بدان چه از دست داده اى افسوس مخور و ناله مكن . و بايد تلاشت مصروف دوران پس از مرگ باشد » .
5 - و آن حضرت عليه السّلام در نكوهش دنيا فرمود : ابتداى آن سختى و رنج است ، و پايان آن مرگ و نيستى ، حلالش حساب دارد و حرامش كيفر ببار آرد . فردى كه در آن سالم باشد آسوده خاطر است و كسى كه در آن بيمار شود نادم و پشيمان .
توانگر گرفتار گردد و بينوا محزون . هر كس كه در راه بدست آوردن آن كوشد بدان نرسد ، و كسى كه رهايش سازد به او روى آورد . آن كه با چشم بصيرت بدان نگرد حقيقت را به او بنمايد ، و هر كس كه ديده اش را بدان دوزد از ديدن حقايق نابينايش سازد .
6 - دوستت را در حدّ اعتدال دوست بدار ، مبادا روزى دشمنت شود . و با دشمنت چندان كينه مورز ، چه بسا روزى دوست تو گردد .
7 - هيچ ثروتى چون عقل نيست ، و فقر و فلاكتى بدتر از نادانى نخواهد بود .
8 - ارزش هر كس بقدر كارى است كه بدان استاد است ( آن ارزى كه مىورزى ) .
9 - ترس با يأس همراه است ، و كمروئى با بىبهرگى . حكمت و دانش گمشدهء مؤمن است . پس بايد آن را تحصيل كند هر چند از منحرفان و اشرار .
10 - اگر دانشمندان آن گونه كه در خور دانش است رفتار مىكردند به تحقيق محبوب خداوند و فرشتگان و بندگان فرمانبردار الهى مىگشتند ، ولى علم را فقط براى رسيدن به دنيا تحصيل نمودند ، به همين خاطر مورد غضب الهى واقع شدند و در ميان مردمان خوار گشتند .
11 - برترين نوع عبادت : صبر است و سكوت ، و چشم براه گشايش بودن .

183