- پس مدّتى نه چندان كوتاه سكوت نموده سپس افزود - هر كس كه مالى دارد از فساد برحذر باشد ، زيرا اعطاى نابجاى مالتان تبذير است و اسراف ، و اين كار ممكن است نام و ياد بخشنده را در ميان مردم بالا برد ولى در نزد خداوند خوار و بىمقدار سازد . هيچ كس مال خويش را در غير راهى كه خداوند فرموده مصرف نكرد و به غير اهلش نسپرد جز اينكه از شكر و سپاس خود محرومش ساخت و خيرش براى ديگران ماند . پس چنانچه از بين آن افراد ناسپاس كسى پيدا شد كه در ظاهر ابراز دوستى كرد و قدردانى نمود اين كار فقط جنبهء چاپلوسى و دروغ دارد ، و تنها با اين عمل خود را از ياران او بنماياند تا دگر بار مانند سابق از او عطائى دريافت دارد ، امّا اگر پاى وى بلغزد و محتاج يارى و تلافى از او گردد بدترين يار است و لئيمترين دوستدار . گفتار [ تملَّق آميز ] آن افراد نفهم تا هنگامى است كه بر آنان بخشش مىكند در حالى كه از بخشش به آنچه در راه خداست بخل مىورزد ، پس با اين حال ديگر چه سودى تباه تر و خوارتر از اين است ؟ ! و كدام نكوكارى ضايعتر و كم بهره تر از اين نيكوئى است ؟ بنا بر اين هر كس كه داراى مال و ثروتى گشت صلهء رحم كند ، و مهمانى را نيكو دهد ، و با آن ثروت بينوا را از فقر ، و اسير را از اسارت آزاد سازد ، و مقروضين و وامداران و نيز در راه ماندگان و فقيران و مهاجران ( جماعت آواره ) را يارى نمايد ، و خود را به ثواب و رعايت حقوق وادار نمايد ، زيرا كه او با رعايت اين خصلتها به شرف دنيا ، و درك فضيلت آخرت خواهد رسيد .
تعريف و شرح آن حضرت عليه السّلام از دنيا براى پرهيزگاران جابر بن عبد الله انصارى گويد : ما همراه امير مؤمنان عليه السّلام در بصره بوديم ، و پس از فراغت از نبرد با جنگ افروزان ( سپاه جمل ) در اواخر شب بود كه آن حضرت نظرى بر ما انداخت و فرمود : مشغول چه صحبتى هستيد ؟ گفتيم : در نكوهش دنيا ، فرمود : اى جابر ، بر چه چيزى دنيا را بدگوئى مىكنيد ؟ پس حمد و ثناى الهى را بجاى آورد آنگاه فرمود : أمّا بعد : پاره اى مردمان را از نكوهش دنيا چه منظورى است ؟ و چرا در آن به زهد و بىرغبتى گرايند ، در حالى كه سراى دنيا جايگاه راستى و صدق است براى كسى كه آن را باور كند ، و خانهء تندرستى است براى آن كس كه درست دركش نمايد ، و سراى توانگرى است براى آن كس كه از آن توشه برگيرد ، مسجد پيامبران

170