اين رو چنانچه كسى كار خير و خيرخواهان را دوست بدارد - هر چند كه كار خيرى نكند - به خواست الهى مانند خيرخواه به حساب آيد .
پس تو را ابتدا به رعايت تقواى الهى ، و سپس به اين نه صفت و خصلتى كه خلاصه و نتيجهء اسلام است سفارش مىكنم : از خدا بترس ، و در راه خدا از مردم مترس . و بهترين گفتار آن است كه كردار تصديقش نمايد . و هرگز در يك موضوع دو گونه حكم و داورى مكن كه كار بر تو مختلف شود و از مسير حقّ منحرف گردى . آنچه براى خود و خاندانت دوست مىدارى براى همهء مردمت نيز دوست بدار ، و آنچه براى خود و خاندانت نمىپسندى براى ايشان نيز ناخوش دار .
دليل و برهان را نزد خداوند تقويت نماى و امور مردمت را اصلاح كن . و براى رسيدن به حقّ در مشكلات تن در ده ، و در راه خدا از سرزنش هيچ ملامتگرى مهراس و شخص خود را آماده ساز ، و هنگامى كه فرد مسلمانى با تو مشورت كرد خيرش را بگو ، و شخصيت خود را براى دور و نزديك از مسلمانان سرمشق و مقتدا كن . به كار نيك و پسنديده فرمان ده ، و از كار زشت و ناپسند باز دار ، و بر آنچه به تو رسد شكيبائى كن ، كه اين از كارهاى استوار است . سلام و رحمت و بركات الهى بر تو باد .
از سخنان آن حضرت عليه السّلام در بارهء : « زهد » و « نكوهش دنيا و سود آن » من شما را از دنيا برحذر مىدارم ، زيرا كه آن در عين اينكه شيرين و با طراوت است ، در لابلاى شهوات قرار گرفته ، و به جهت نقد بودنش جلب توجّه گرديده ، و با آرزوهاى دراز قرين گشته ، و با فريب و نيرنگ آرايش يافته ، نه شاديش پايدار است و نه از گزند و آسيبش كسى در امان . نيرنگ باز است و زيان بار ، زوال پذير است و نابودشدنى ، خورنده است و پر هلاكت . هر چند هم به آرزوى دنياپرستان جامهء عمل بپوشاند و موجبات خشنوديشان را فراهم سازد باز هم بيش از آنچه كه خداوند سبحان در قرآن معرّفيش نموده نخواهد بود كه فرموده : * ( كَماءٍ أَنْزَلْناه مِنَ السَّماءِ فَاخْتَلَطَ بِه نَباتُ الأَرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِيماً تَذْرُوه الرِّياحُ وَكانَ الله عَلى كُلِّ شَيْءٍ مُقْتَدِراً ) * يعنى : « مانند آبى است كه آن را از آسمان فرو فرستاديم ، پس گياه زمين با آن بياميخت [ و روئيد ] ، سپس [ چنان ] خشك و شكسته شود كه بادها آن را پراكنده گرداند . و خداى بر هر چيزى تواناست - كهف : 45 » . ديگر آنكه هيچ كس از دنيا شادى و سرورى نديده جز اينكه بدنبال

164