جز اينكه بار سنگين تقصير آنان بر گردن او خواهد بود ، و از نماز آنان چيزى كسر نشود . و نيز نمازى را بىكم و كاست به پايان نبرد جز اينكه مانند مأمومين پاداش برد ، و از ثواب آنان هيچ چيزى كم نگردد . و به وضوى خود توجّه كن ، زيرا كه آن كاملكنندهء نماز است و هيچ نمازى بىوضو نماز نيست . و اين را بدان كه تمام اعمال تو از نمازت تبعيّت مىكند . و بدان هر كس كه حقّ نماز را ضايع كند در ضايع ساختن دستورات ديگر اسلام پيشتازتر است .
اى مردم مصر اگر توانستيد عملتان را تصديقكنندهء سخن خود سازيد و ظاهر و باطن خود را يكى نمائيد و كردارتان خلاف زبانتان نگردد همان كنيد . و رسول خدا صلَّى الله عليه و اله و سلَّم فرمود : « من بر امّت خود نه از آسيب فرد مؤمن در هراسم و نه از گزند مشرك بيمناك ، چه اگر مؤمن باشد خداوند به سبب ايمانش مانع او گردد ، و چنانچه مشرك باشد به شركش ريشه كنش سازد و رسوايش نمايد . ليكن من بر شما از فرد منافق شيرين زبان در هراسم كه موافق عقائد شما سخن گويد و مخالف آن عمل كند » و هيچ باك و ابائى ندارد ، حال آنكه پيامبر صلَّى الله عليه و اله و سلَّم فرمود : « كسى كه نيكيهايش او را شاد سازد و بديهايش او را محزون ، اين چنين شخصى بطور قطع مؤمن است » ، و پيوسته مىفرمود : « دو خوى و عادت است كه هيچ گاه در فرد منافق گرد نيايد : حسن ظاهر و فهم و دريافت سنّت .
و بدان اى محمّد بن أبى بكر كه برترين بينش و ادراك تنها به پارسائى در دين خدا و عمل به دستور او خواهد بود . از خداوند درخواست مىكنم كه ما و تو را يارى نمايد تا شكرش را بجاى آريم و تسبيحش گوئيم و حقّش را ادا كنيم و به دستورش رفتار نمائيم ، همانا او شنوا و نزديك است .
و اين را بدان كه دنيا سراى گرفتارى و فنا ، و آخرت سراى ماندگار و پاداش است . پس چنانچه توان آن دارى كه چيزهاى پايدار را بر امور فانى ترجيح دهى همان كن ، اميدواريم كه خداوند بينش آنچه مىبينيم و درك آنچه را كه مىفهميم روزى ما فرمايد ، تا نه از دستوراتش كوتاهى كنيم ، و نه به امور ممنوع و حرامش دست يازيم ، چرا كه در هر حال بهره اى از دنيا به تو خواهد رسيد ، در حالى كه تو به بهرهء آخرت محتاجتر مىباشى . پس چنانچه براى تو دو كار پيش آمد كه يكى از آن دو براى آخرت و ديگرى براى دنيا بود كار آخرت را مقدّم دار . و اگر توان آن دارى كه ميل و رغبت خود را در كار خير افزون نمائى و نيّت خود را پاك گردانى همان كن ، زيرا خداوند عطا و بخشش بر بنده را برابر با نيّت قلبى او انعام فرمايد ، از

163