آنان شركت نجستند . خداوند عزّ و جلّ فرمايد : * ( قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ الله الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبادِه وَالطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ ) * يعنى : « چه كسى آرايشى را كه خدا براى بندگانش پديد آورده و روزيهاى پاكيزه را حرام كرده است - أعراف : 32 » . در دنيا به بهترين وضع منزل كردند ، و بهترين لذّتها را نيز بردند .
و آگاه باشيد اى بندگان خدا كه اگر شما رعايت تقواى الهى را بنمائيد و مراعات سفارش پيامبرتان را در خاندانش بكنيد به تحقيق خداوند را به برترين نوع عبادت پرستش كرده‌ايد و به بهترين ذكر ياد نموده‌ايد ، و پسنديده تر از همگان شكرش را گفته‌ايد ، و نيكوترين شيوهء صبر و شكر را گزيده‌ايد و والاترين تلاش را نموده‌ايد ، و چنانچه ديگران نمازشان طولانىتر از شما باشد و بيش از شما روزه گيرند و صدقه دهند با اين حال شما به خداوند وفادارتر ، و براى اولياى خدا و ولىّ أمر از خاندان پيامبر صلَّى الله عليه و اله و سلَّم خيرخواه تر خواهيد بود .
اى بندگان خدا از مرگ و نزديكى آن و گرفتاريش بر حذر باشيد ، و از سختيهاى جان دادن بهراسيد . و خود را براى روبرو شدن با آن آماده سازيد . زيرا مرگ كار بزرگى پيش آورد ، يا خيرى است كه شرّى به همراه ندارد ، و يا شرّى كه پيوسته از خير تهى است . پس چه كسى از فردى كه در راه بهشت كار ميكند به بهشت نزديكتر است ؟ و چه كسى از اهل جهنّم به آتش نزديكتر ؟ پس به هنگام ستيزهء نفس با شما بسيار ياد مرگ كنيد ! زيرا كه من شنيدم كه رسول خدا صلَّى الله عليه و اله و سلَّم مىفرمود : « بسيار نابودكنندهء خوشى را ياد كنيد » . و بدانيد كه حوادث رخدادهاى پس از مرگ براى آن كس كه مشمول غفران و رحمت خدا نگشته سختتر از خود مرگ است .
اى محمّد ! بدان كه من تو را به فرمانروائى بزرگترين ياران و أعوان خود ؛ مردم مصر گماردم . پس بر تو لازم است كه در آن ديار - هر چند كه جز ساعتى از روز نپائى - از مردم بر جانت بهراسى و بر دينت حذر كنى . پس چنانچه توانستى كه خداى را به خاطر خشنودى بنده اش به خشم نياورى همان كن ، زيرا خشنودى خدا جانشين ديگر چيزهاست ولى [ با از دست دادن رضاى خدا ] هيچ چيزى جاى آن را پر نكند . بر ستمكار سختگيرى كن و جلوى خواسته اش را بگير ، و با نيكوكاران نرمى كن و به خود نزديكشان كن ، و ايشان را محرمان و ياران خود ساز .
سپس نمازت را بنگر كه چگونه است ، زيرا كه تو امام جماعتى ، و هيچ امام جماعتى نيست كه بر نمازگزارانى - كه در نمازشان عيب و تقصير است - نماز گذارد

162