و نفسش قانع . جهلش پنهان است و كارش آسان .
دينش استوار است و شهوتش مرده . خشمش فروخورده است و اخلاقش پاك . اسرارى را كه بدو سپرده شده حتى براى دوستان نقل نكند . شهادت و گواهى دشمنان را كتمان نكند .
هيچ عملى را به تظاهر انجام ندهد و از روى حيا ترك مگويد . به خيرش اميد است و از گزندش آسودگى . اگر در جمع غافلان و بىخبران باشد در شمار باخبران و ذاكران به حساب آيد . از آن كس كه بدو ستم كرده بگذرد ، و بدان كه محرومش ساخته عطا كند ، و با آن كس كه از او بريده بپيوندد . بردباريش را از دست ندهد .
از آراستن خود در نماند . از بدزبانى و ناسزا بدور است و گفته هايش نرم . بىمكر است و پر خير و خوش كردار . رو به خير دارد و از بدى گريزان است . در پيش آمدهاى ناگوار آرام است و با وقار ، و در ناگواريها شكيبا و بردبار ، و در خوشى و آسايش سپاسگزار . بر كسى كه غضب كند ستم نكند . به خاطر دوستى با كسى مرتكب گناه نشود . ادّعاى ناحقّ نكند و منكر حقّ ديگران نشود . پيش از آنكه بر ضدّ او گواهى دهند فرمان حقّ را بپذيرد . آنچه را بدو سپرند تباه نسازد .
و مردم را با لقبهاى زشت نخواند . نه جنايت كند و نه بدان رو كند . به همسايه آزار نرساند . به گرفتارى و مشكلات خرسند و شاد نگردد . به سوى حقّ شتابان است و امانات را ( به صاحبانش ) بازگرداند . در ناپسند تأخير كند و كندى نمايد .
سفارش به نيكى كند و از زشتى باز دارد . در امور دنيا جاهلانه وارد نشود ، و از حوزهء حقّ و راستى قدم بيرون ننهد . اگر سكوت كند خموشى غمينش نسازد ، و چنانچه خنده كند آوايش بلند نشود . بدان چه از اوست قانع است . خشم او را از جا بدر نبرد ، و هواى نفس بر او چيره نگردد ، و بخل بر او پيروز نشود . بدان چه از او نيست طمع نورزد . با مردم معاشرت كند تا بياموزد . و سكوت نمايد تا سالم ماند .
و بپرسد تا بفهمد . به گفتار خير گوش فرا ندهد تا با آن ديگران را درمانده سازد .
و بدان سخن مراند تا بر ديگران جاه فروشى كند . اگر بر او ستم شود شكيبائى ورزد تا خدا برايش انتقام گيرد . تن و جانش از او در زحمتند و مردم از او در آسايش . خود را براى آخرتش به رنج انداخته ، و مردم را از زحمت خويش آسوده ساخته . دورى او از آن كس كه از او كناره گرفته براى كراهت و پاك ماندن از بدى است . و نزديكيش با هر كه معاشرت دارد همراه نرمش و مهربانى است . نه دوريش از خودپسندى و بزرگ منشى است ، و نه نزديكيش از روى مكر و زبان بازى ، بلكه به خوبان و صالحان پيش از خود اقتدا مىكند و پيشواى نيكوكاران پس از خود باشد .

148