ذرّه اى به نصيبش بيفزايد ، و نيز پشيزى را با سبك مغزى كم كند .
از اين رو داناى به اين ماجرا و عملكنندهء به آن آسوده ترين مردمان در سود و منفعت است ، و هر كس كه آن را وانهد گرفتارترين مردمان در خسارت است . چه بسا فرد در نعمتى كه گمان مىكند كه هميشه در نعمت است و غافلگير شود ، و فرد گرفتارى در نظر مردمان كه آن ساخته خداست تا در اثر صبر و پايدارى مقام و منزلتش بالا رود پس اى شنونده از مستى به هوش آى ، و از خواب غفلت برخيز ، و از شتاب خود بكاه ، و در آنچه كه از خدا به تو رسيده - كه بىتخلَّف است و راه گريزى ندارد و حتمى است - خوب انديشه كن . سپس ناز خود را كنار گذار ، و جاه فروشى را رها كن ، و به خود آى ، و گور و منزل خويش را به ياد آر ، چرا كه گذرگاهت بر آن است ، و جايگاهت آنجاست . و همان گونه كه رفتار مىكنى با تو رفتار خواهد شد ، و آن طور كه بذر بيفشانى درو خواهى كرد ، و هر چه كنى همان با تو كنند ، و آنچه پيش فرستاده اى بىهيچ شكَّى فردا بر آن وارد خواهى شد . پس بايد انديشهء در آنچه موعظه شدى تو را سود بخشد . و آنچه شنيدى و وعده داده شدى را به گوش دارى . و اين را بدان كه تو ما بين دو خصلت قرار داده شده اى كه ناگزير از برپائى يكى از آن دوئى : يا به فرمانبرى خدا ، توسّط شنيده هايت ، و يا به آنچه دانستى عمل كنى و حجّت خداوند بر تو تمام است .
زنهار ، زنهار ، كوشش ، كوشش ! زيرا « هيچ كس تو را مانند آگاه ، آگاه نكند - فاطر : 14 » ، همانا از واجبات مسلَّم خداوند در كتاب حكيمش كه به خاطر آن خشنود شود و براى آن خشم گيرد ، و بر آن پاداش و يا كيفر دهد اين است كه انسان - هر چند كه گفتارش خوش باشد و ديگران حال و فضلش را بيارايند - در صورتى كه پس از مرگ خداى را با يكى از اين خصلتها بدون توبه ملاقات كند مؤمن نيست : شرك به خدا در عباداتى كه بر او واجب ساخته ، يا فرو نشاندن خشم به خودكشى ، يا تعهّد كارى كند و به كارى ديگر پردازد ، يا براى انجام حاجتى كه به مردم دارد بدعتى در دين گذارد ، يا ستايش مردم از كار خير نكرده اش او را شاد سازد ، يا كردارش در ميان مردمان همراه با دوروئى و دو زبانى ، و با تكبّر و فخر باشد . و آگاه باش [ و اين را بينديش ] كه هر مثال را ميتوان گواه و شاهدى بر مانند آن گرفت ، به تحقيق تمام كوشش چارپايان تنها شكم آنهاست ، و تلاش درندگان در تجاوز و ستم خلاصه مىشود ، و جماعت زنها تمام تلاششان مصروف به آرايش دنيا و فساد در آن است ، و براستى كه مؤمنان نگرانند ، مؤمنان فروتنند ، مؤمنان ترسانند .

143