ترس از معاد ، و بخشش به سائل ، و گراميداشت ناتوانان ، و آموختن قرآن ، و عمل كردن به آن ، و راستگوئى ، و وفادارى به پيمان ، و بازگرداندن امانت ( وقتى به شما اطمينان شد ) متوسّل شويد . پاداش الهى را آرزو كنيد و از كيفرش بترسيد .
و در راه خدا توسّط اموال و جانهاتان جهاد و كوشش كنيد . و از اين دنيا زاد و توشه اى برگيريد كه خود را با آن حفظ كنيد . عمل خير كنيد تا خير ببينيد ، در آن روزى كه هر كس كار خيرى پيش فرستاده به خير برسد ، اين گفتارم را مىگويم و از خداوند براى خود و شما طلب آمرزش مىكنم .
از فرمايشات آن حضرت عليه السّلام - در حكمت ، تشويق ، تهديد ، و نصيحت - أمّا بعد : همانا جايگاه و سرانجام نيرنگ و فريب در دوزخ است ، بنا بر اين از خدا در هراس باشيد و از قدرتش بر حذر . بدرستى كه خداوند پس از اينكه حجّت خود را بر بندگان به اتمام رساند و ايشان را بيم داد ديگر نمىپسندد كه ندانسته گرفتار راندگى از درگاه او شده و اندك اندك هلاك شوند . به همين جهت تلاش بنده به تباهى كشد تا آنجا كه وفاى به پيمان را از خاطر مىبرد و پندارد كه كار خوبى انجام داده است ، و اين گونه در گمان و اميد به سر مىبرد ، و از خبرهاى حقّ به او رسيده در غفلت است ، و كار را بر خود پيچيده مىسازد و على رغم هر تلاش و كوشش نفس خويش را به وادى هلاكت مىكشاند ، در حالى كه در مهلتى مقرّر از سوى خدا به سر مىبرد همدل بىخبران شده و با گناهكاران روزگار را سپرى مىكند و با اهل ايمان در طاعت خدا به مجادله مىپردازد ، و ظاهرسازى و نيرنگ جماعت لاابالى را نيكو مىشمارد ، پس اينان جماعتى مىباشند كه دلهاشان به شبهه دمساز گرديده ، و با دروغ و بهتان بر ديگران بزرگى كنند ، و پندارد كه آن كردار موجب قرب و نزديكى بخداوند است . اين بدان جهت است كه به هوا و هوس رفتار كرده ، و گفتار دانايان را تغيير داده ، و كوركورانه و جاهلانه آن را تحريف نمودند ، و با اين رفتار خواهان شهرت و رياكارى شدند ، بدون دانستن راههاى سهل و مستقيم و نزديك ، و نشانه‌هاى متداول ، و علامت مشخّصى ، تا سرآمدن عمرشان ، و رسيدن به آبگير نهائى خود اين راه را طى كنند تا اينكه خداوند پرده از پاداش كارشان برداشت و آنان را از پردهء تاريك بىخبريشان بيرون آورد ، در اين حال رو به سوى جايى كنند كه پيش از اين بدان پشت كرده بودند

141