رفيع نجات و كرامت است ، و دروغگو بر پرتگاه و نابودى است .
حقّ گوئيد تا بدان شناخته شويد . و بدان عمل كنيد تا از اهل آن به شمار آئيد . امانت را به آن كس كه به شما اطمينان كرد باز گردانيد . با آنان كه از شما بريده‌اند صلهء رحم كنيد . به آنان كه از شما دريغ داشته‌اند احسان نمائيد . و هر گاه پيمان بستيد پس بدان وفا كنيد ، و در هنگام قضا عادل باشيد ، و چون ستم ديديد صبر كنيد . و هر گاه بدرفتارى شديد درگذريد و چشم پوشيد همان گونه كه دوست داريد از شما نيز درگذرند . به پدران مباهات مكنيد و مباليد ، * ( وَلا تَنابَزُوا بِالأَلْقابِ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الإِيمانِ ) * يعنى : « و يك ديگر را به لقبهاى بد مخوانيد ، بدنامى است نام كردن [ مردم ] به بدكردارى پس از ايمان آوردن [ آنان ] - حجرات : 11 » ، و با يك ديگر شوخى مكنيد ، و به هم خشم مگيريد ، و بر هم فخر مفروشيد ، * ( وَلا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً أَ يُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيه مَيْتاً ) * يعنى : « و پشت سر يك ديگر بدگوئى ( غيبت ) مكنيد ، آيا يكى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مردهء خود را بخورد ؟ - حجرات : 12 » ، و به هم حسد مورزيد ، زيرا حسد ايمان را تباه سازد همان طور كه آتش هيزم را ، و با هم دشمنى مكنيد كه آن ويرانكننده است [1] .
سلام كردن را در جهان آشكار سازيد ، و تحيّت را بهتر از آن پاسخ گوئيد ، بر دردمندان و يتيمان رحم آريد ، و ناتوان و ستمديده و وامداران ( بدهكاران ) و تاوانزدگان ( هر كس كه خانه اش سوخته يا سيل مالش را برده ) ، و در راه خدا ( هزينهء جهاد ) و در راه ماندگان ، و سائلان ، و در آزادى بردگان ، و بردگانى كه با مولاى خود قرار آزادى بسته‌اند ، و درماندگان را يارى رسانيد . و ستمديده را يارى كنيد و حقوق واجب را پرداخت نمائيد ، جان خود را در راه خدا به جهاد و كوشش واداريد چنان كه سزاوار است ، زيرا كه او مجازاتش سخت است ، و در راه خدا به جهاد پردازيد . مهمان را پذيرائى كنيد . وضو را نيكو داريد ، و نمازهاى پنجگانه را در وقتشان بخوانيد ، زيرا هر يك در نزد خدا مقام و جايگاهى دارد .
* ( فَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَهُوَ خَيْرٌ لَه ) * * ( فَإِنَّ الله شاكِرٌ عَلِيمٌ ) * يعنى : « پس هر كس كه به خواست خود كار نيكى كند بر او بهتر است » « همانا خداوند قدردان و داناست - بقره : 184 ، 158 » . * ( وَتَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوى وَلا تَعاوَنُوا عَلَى الإِثْمِ وَالْعُدْوانِ

[1] حالقه به آن خصلت زشت و ناپسندى اطلاق مىشود كه هر خصلت پسنديده اى را محو و نابود كند .

139